فقدان منابع آماری درباره وضعیت مصرف انرژی در ساختمانهای کشور
یکی از مهمترین مشکلات این بخش را میتوان ضعف آماری دانست. بهطوریکه هیچ آمار معتبری از وضعیت مصرف انرژی در ساختمانهای کشور یافت نمیشود. بهعنوانمثال، آمار دقیقی از متوسط میزان مصرف انرژی هر ساختمان و یا میزان متوسط انرژی موردنیاز برای گرمایش یک مترمربع از ساختمان مشخص نیست.
درصورتیکه در کشورهای توسعهیافته این آمار کاملا مشخص و در دسترس هستند؛ بنابراین در شرایطی که شناخت مناسبی از وضعیت فعلی وجود ندارد، حل این مشکل بهصورت مطلوب اتفاق نخواهد افتاد.
برچسب انرژی ساختمان راهکار کشورهای پیشرو در بهینهسازی مصرف انرژی
اما در این شرایط یکی از مشکلاتی که درزمینه بهینهسازی مصرف انرژی وجود دارد و تقریباً همه کارشناسان روی آن اتفاقنظر دارند، بهرهوری پایین ساختمانهای اداری و مسکونی است. یکی از راهکارهای موجود برای بررسی وضعیت بهرهوری ساختمانها «برچسب انرژی ساختمان» است که در کشورهای پیشرو در بهینهسازی مصرف انرژی، اجرای این طرح برای ساختمانها الزامی است. بهعبارتدیگر، هر ساختمان یک برچسب انرژی (مانند برچسب انرژی لوازمخانگی) دارد که تمام اطلاعات مصرف انرژی ساختمان در آن لحاظ شده است.
شکل بالا تصویر یک برچسب انرژی ساختمان است. تصویر سمت راست اطلاعات مربوط به مصرف انرژی ساختمان و تصویر سمت چپ اطلاعات مربوط به انتشار آلاینده ساختمان را نشان داده است. در هر دو تصویر هم وضعیت فعلی ساختمان و هم وضعیت مطلوب ساختمان نشان داده شده است.
طی چند سال گذشته بحثهای بسیاری پیرامون اجراشدن این طرح در ایران نیز وجود داشت ولی تاکنون فقط برای ساختمانهای اداری، آنهم بهصورت محدود اجرا شده است.
بااینکه این طرح بهصورت کامل در کشور اجرا نشده است ولی برخی کارشناسان معتقدند ساختمانهای ایران بهطور میانگین دارای برچسب رده G یا پایینتر خواهند بود؛ یعنی پایینترین سطح در برچسب انرژی. این وضعیت بههیچعنوان وضعیت مطلوبی برای کشور نیست و باید هر چه زودتر برای بهبود آن اقداماتی صورت گیرد.
اولین و ابتداییترین اقدام، اجرای کامل طرح برچسب انرژی ساختمان برای تمام ساختمانها است. پسازاین مرحله و با به دست آمدن شناخت مطلوب از وضعیت، نوبت به اقدامات دیگر خواهد رسید. در غیر این صورت، راهحلهای اجرایی بهدرستی عمل نکرده و فقط هزینه اجرایی بیهودهای به کشور تحمیل خواهد شد.