راستی این سوال مطرح است که آیا تکرار غیبت مسوولان و تصمیمسازان صنعت ساختمان و نهادهای تعیینکننده خط مشیها و سیاستها و راهکارهای بهینهسازی مصرف انرژی در صنعت ساختمان ایران به معنای کمتوجهی آنها به نقش انکارناشدنی پنجرههای ساختمان در کاهش مصرف انرژی نیست؟
واقعیت این است که همه مسوولان حتی مقامات رده بالای کشور اعتراف دارند که میزان هدررفت انرژی در ایران به ویژه در بخش ساختمان بالاست، اما هنوز اراده لازم برای آسیبشناسی دلایل این پدیده شوم و تهدیدآمیز وجود ندارد و مجموعه تدابیر اندیشیده شده در قوانین و مقررات کشور برای بهینهسازی مصرف انرژی در ساختمان هم چندان در اجرا جدی گرفته نمیشود. حضور پیدا نکردن مسوولان در نمایشگاههای تخصصی صنعت در و پنجره به واقع نشان میدهد که چندان که بایسته است، ظرفیتهای بالقوه و بالفعل شرکتها و خبرگان این صنعت جهت یاری رساندن به دولت برای مصرف صحیح و بهینه انرژی در صنعت ساختمان مورد توجه قرار نمیگیرد و از این حیث سوال این است که چگونه میتوان نگاه و توجه تصمیمسازان و تصمیمگیرندگان را به این صنعت و بازیگران توانمند به ویژه شرکتهای فعال در صنعت در و پنجره ایران را به دست آورد؟
بگذارید صریح و صادقانه اعتراف کنیم که غیبت مسوولان هرچند میتواند ناشی از غفلت ناخواسته آنها نسبت به توانمندیهای فعالان صنعت در و پنجره ایران قلمداد شود، اما باید قبول کرد که همه به سهم خویش در این فرایند قصور داشته و داریم و انتظار این است که در یک فضای تعاملی و سازنده راهکاری برای حضور مسوولانه و مشارکت فعالانه مسوولان و حتی وزرای کلیدی وزارتخانههای نفت، نیرو، راه و شهرسازی و حتی کشور را جستجو کرد و در این میان نباید از نقش و تاثیر ناشی از حضور دیگر مسوولان دستگاههای اجرایی و شهرداریها و مقامات صنفی از جمله انبوهسازان، سازمانهای نظام مهندسی، موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مرکز تحقیقات راه، ساختمان و شهرسازی و ... غافل شد.
پیشنهاد میشود که هم شرکت برگزار کننده نمایشگاه تخصصی و بینالمللی صنعت در و پنجره و صنایع وابسته ایران و هم انجمنهای حرفهای فعال از جمله انجمن صنایع پروفیل یوپیویسی در و پنجره ایران و انجمن کارفرمایی تولیدکنندگان در و پنجرههای یوپیویسی و مدیران شرکتهای دارای برند ملی و جهانی گامی به جلو بردارد و با همفکری همدیگر راهی برای دعوت رسمی و حضور حداکثری مسوولان و مقامات دولتی و غیردولتی دخیل و تاثیرگذار در صنعت ساختمان پیدا کنند تا در این مسیر توجه فراگیری به صنعت در و پنجره یوپیویسی ایران و فرصتهای و تهدیدهای پیش روی شکل بگیرد و ارادهای فراصنفی و فرابخشی برای حرکت به سمت استانداردسازی و نهادینه شدن فرهنگ استفاده از در و پنجرههای دوجداره یوپیویسی ایران ایجاد شود.
بدیهی است که حضور صرف و نمایشی مسوولان و تصمیمسازان و تصمیمگیرندگان نمیتواند ضامن اجماع نظر برای رسیدگی به دغدغهها و دشواریهای پیشروی صنعت در و پنجره یوپیویسی ایران باشد، مگر اینکه فعالان این صنعت به ویژه مدیران و نخبگان و اندیشمندان و اهل فکر و نظر پیش و بیش از همه ورای انگیزههای تجاری و تبلیغاتی لازم برای حفظ رقابت سالم و شفاف، وراتر از نامها و برندها دور هم نشسته و پیشنهادهای کارشناسانه و قابل اجرا را در یک بسته پیشنهادی جامع تدوین کنند. روشن است که چنین مهمی به یکباره محقق نخواهد شد و ضرورت ایجاب میکند تا پس از برگزاری نمایشگاه بینالمللی سالانه صنعت در و پنجره و صنایع وابسته، ارتباط بین فعالان این صنعت قطع و یا مقطعی نباشد و دستکم به صورت فصلی میتوان دور یک میز نشست و به آینده و چالشهای و فرصتهای پیش رو اندیشید و برای گام نهادن مطمئن و جدیتر در میدان رقابت سالم و شفاف گام نهاد.
سخن پایانی اینکه میتوان این انتظار منطقی را به پیشنهاد تبدیل کرد که دستکم وزرای محترم راه و شهرسازی، نفت و نیرو و صنعت، معدن با در نظر داشتن توانمندیهای و فرصتهای استفاده از در و پنجرههای دوجداره یوپیویسی در کاهش مصرف انرژی در ساختمان و دیگر مزایای آن، از مسوولان و مدیران سازمانها و شرکتهای تحت وزارت خویش بخواهند تا به تعامل و همفکری سازنده و رو به پیشرفت با فعالان صنعت در و پنجره یوپیویسی روی آورند و به جای تصمیمگیری در پشت درهای بسته، در یک اتاق شیشهای به گونهای تصمیم بگیرند که دستکم نظرات، پیشنهادها و تجربههای بازیگران این صنعت هم لحاظ شود. به یقین ماهنامه تخصصی «پنجره ایرانیان» به عنوان نشریهای که از آن به عنوان مرجع و بازوی فرهنگی و رسانهای صنعت در و پنجره ایران یاد میشود، میتواند بسترساز جریان فرهنگی و رسانهای برای حضور و مشارکت فعالانه و مسوولانه مسوولان و مقامات دولتی در صنعت در و پنجره یوپیویسی ایران باشد.