پروفیل ماژول؛ سربلند در امتحان استاندارد
- پنجشنبه 23 آبان 1392 ساعت 10:27
اشاره: مهندس علی نظری جویباری، اکنون مرد شماره دو باشگاه استقلال تهران است و البته مدیرعاملی گروه صنعتی شاهین سازه فجر، تولیدکننده پروفیل‌های یوپی‌وی‌سی با نشان تجاری ماژول را هم برعهده دارداین چهره صنعتی و ورزشی که این‌روزها به نظر در مقام قائم مقام یک باشگاه پرطرفدار پایتخت باید دغدغه‌اش از جنس ورزش و موفقیت در این زمینه باشد، در اندیشه تثبیت یک موفقیت در عرصه تولید ملی است. دستکم بسیاری از ایرانیان به واسطه قرار گرفتن پروفیل ماژول به عنوان حامی رسانه‌ای یکی از دو تیم فوتبال پرطرفدار پایتخت بارها، برند ماژول را روی پیراهن ورزشی آبی‌پوشان تهران دیده‌اند. اما این یک گفتگوی ورزشی نیست بلکه یک کنجکاوی است از آنچه در سر مهندس نظری جویباری می‌گذرد و اینکه اصلا چرا به جای تجارت و سوداگری پای در صنعت نهاده است؟ خبرنگار ما در حاشیه چهارمین نمایشگاه بین‌المللی صنایع در و پنجره ایران این گفتگو با مدیرعامل گروه صنعتی شاهین‌سازه فجر (ماژول) را انجام داده است البته با دردسر فراوان چرا در در همان زمان مصاحبه، امیرقلعه نویی، سرمربی تیم فوتبال استقلال برای بازدید از غرفه ماژول آمده بود و بساط عکس یادگاری گرفتن و امضا گرفتن هم داغ داغ بود. وقتی یکی از مرد اول نیمکت آبی‌پوشان به جای پرسشی فوتبالی از علت حضورش و صنعت ایرانی پرسید، پاسخ قلعه‌نویی این بود: باید کمک کرد تا تولید ملی پابگیرد و بتواند رقابت کند و کالای ایرانی یعنی اشتغال برای جوانان. این گفتگو را بخوانید.
بیشتر شما را باید یک چهره ورزشی دانست یا صنعتی و اقتصادی و اصلا چرا تصمیم گرفتید به تولید صنعتی روی بیاورید؟
قبل از این که در باشگاه ورزشی استقلال مسوولیتی را داشته باشم، یک فعال صنعتی بودم، از این رو بیش از آنکه یک مدیر ورزشی حرفه‌ای باشم، در صنعت حرفه‌ای حضور داشتم و بعدها با پذیرش مسوولیت ورزشی تلاش کردم تا تلفیقی از مدیریت حرفه‌ای هم در صنعت و هم در ورزش را دنبال کنم و این داستان همچنان ادامه دارد.
آیا فعالیت صنعتی شما با تاسیس گروه صنعتی شاهین‌سازه فجر کلید خورد؟
نه پیش از آن مسوولیت گروه صنعتی شاهین خودرو آسیا را داشتم و در زمینه تولید و تامین قطعات خودرو فعالیت می‌کردم اما چون قاعده تولید و تجارت در صنعت خودرو به نحوی رقم خورد که خودروسازان مطالبات قطعه‌سازان را نمی‌دانند و پول‌های ما همیشه نزد ایران خودرو و سایپا بلوکه بود، احساس کردم باید از این صنعت خداحافظی کنیم. پس از تحقیقات فراوان بر روی رشته‌های مختلف صنعتی به این نتیجه رسیدیم که صنعت تولید پروفیل یوپی‌وی‌سی در ایران نوپا و روبه پیشرفت است و سرمایه‌گذاری‌های لازم انجام شد و خدا را سپاسگذارم که موفقیت زیادی را هم تجربه کردم و الان هم راضی هستم.
در حال حاضر وضعیت تولید پروفیل ماژول چگونه است؟
ظرفیت تولید ما، الان بسیار خوب است و در سه شیفت کار می‌کنیم و راضی هم هستیم و حدود 300 کاربر یا مشتری داریم و به دلیل تقاضای بیش از عرضه و استقبال خوب از پروفیل‌های ماژول به گونه‌ای برنامه‌ریزی کرده‌ایم که و حداکثر نیاز آنها را ظرف مدت 20 روز برآورده سازیم که با افزایش خطوط تولید این دوره انتظار کاهش خواهد یافت. البته گام نخست تولید را پوشش دادن بازارهای داخلی قرار داده‌ایم و مصمم هستیم در سال 92 یا 93 به بازارهای صادراتی هدف هم پروفیل صادر کنیم.
استراتژی گروه صنعتی که شما مسوولیت آن را عهده‌دار هستید، بر چه اصولی استوار است؟
استراتژی شرکت ماژول عبارتند از :
1. تامین خواسته‌های مشتری و افزایش رضایت مندی‌مشتری از خدمات ارائه شده توسط شرکت( اصل مشتری‌مداری).
2. تبدیل شدن به شرکتی هوشمند و دانش‌محور جهت کسب سهم قابل توجهی از بازار کشور در صنعت تولید پروفیل یوپی‌وی‌سی.
3. ارتقای سطح کیفی خدمات و تولیدات در فعالیت‌های تجاری ، بازاریابی و فروش با به‌کارگیری ابزارهای الکترونیک.
4. کسب سهم قابل توجهی از بازارهای منطقه جهت صادرات پروفیل یوپی‌وی‌سی.
5. برگزاری دوره‌های آموزشی جهت ارتقای سطح دانش فنی پرسنل برای توسعه فرهنگ استفاده از در و پنجره یوپی‌وی سی.
از نظرشما کیفیت‌های پروفیل‌های تولید داخل از پروفیل‌های وارداتی بالاتر است؟
کیفیت پروفیل یوپی‌وی‌سی چه داخلی باشد چه خارجی بستگی دارد به مواد اولیه مورد استفاده، ماشین‌آلات و تکنولوژی، رعایت استانداردهای فنی و آزمون‌های کنترل کیفیت در ابعاد مختلف و ... بنابراین با درنظر گرفتن پارامتر‌های تعیین کننده در ارتقای کیفیت تولید پروفیل یوپی‌وی‌سی به جرات می‌گویم در تمامی تولیدات داخلی که از مواد اولیه اصل استفاده می‌کنند، کاملا بر پروفیل‌های خارجی وارداتی به کشور برتری کیفی دارند. نکته مهم این‌است که عمده مواد اولیه تعیین کننده سطح کیفیت فنی پروفیل یوپی‌وی‌سی واردتی است و چون تولیدکنندگان ایرانی محصولاتی را عرضه می‌کنند که در شرایط آب و هوایی مختلف و متفاوت شهرهای ایران باید جواب دهد، به حکم ضرورت از مواد اولیه دارای کیفیت جهانی استفاده می‌کنند تا دچار مشکل نشوند. در حالی که در برخی کشورهای اروپایی متناسب با شرایط آب و هوایی هر شهری، پروفیل با کیفیت متناسب با آن شهر تولید و عرضه می‌شود. اما در ایران این اتفاق رخ نمی‌دهد.
اشاره کردید به کیفیت پروفیل‌های تولید داخل و ضرورت استفاده از آنها در شرایط آب و هوایی مختلف کشور، پروفیل ماژول تاکنون در شرایط آب و هوایی چهارفصل ایران با چه بازخوردهایی مواجه شده است؟
به واسطه استفاده از بهترین مواد اولیه، بهره‌مندی از بالاترین تکنولوژی و خطوط تولید پیشرفته، تیم فنی متخصص و رعایت استانداردهای بالای فنی تا کنون پروفیل ماژول امتحان خود را پس داده و در آزمون کیفیت و استاندارد و ارائه خدمات سربلند بیرون آمده‌است.هم در در سردترین نقطه و هم گرمترین نقطه ایران ما پروفیل عرضه کرده‌ایم و ارزیابی سازندگان در و پنجره یوپی‌وی‌سی از کیفیت پروفیل ماژول رضایت بخش بوده است به نحوی که مطمئن هستیم در برنامه صادراتی‌مان می‌توانیم تولیدات خود را هم به کشورهای آسیای میانه و هم کشورهای عربی منطقه صادر کنیم.
به عنوان یک مدیر صنعتی در سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی، چه انتظاری از مسئولان دارید؟
حقیقت را اگر بخواهید اگر با این شرایط امید ما به مسوولان باشد که در ماژول و ماژول‌ها تخته می‌شود. ما توقع حمایت داشته و داریم. اما در سالی که به عنوان سال سرمایه ایرانی و تولید ملی نام‌گذاری شده است مواد اولیه سه چهار برابر شد و انتظار همه تولیدکنندگان این است که دولت واقعی و در عمل کمک کند. الان در این شرایط بحرانی اقتصاد کشور، ما داریم 24 ساعت با تمام تلاش کار می‌کنیم، ولی هیچ کمکی از دولت دریافت نمی‌کنیم؛ حتی دریغ از مواد اولیه با قیمت مناسب یا امکان دریافت ارز مبادله‌ای. ببینید تولیدکنندگان ایران یک صنعتگر و جهادگر در این شرایط دشوار هستند و ما در گروه صنعتی ماژول این آمادگی را داریم که محصولات خود را به کشورهای منطقه صادر کنیم و ارزآوری هم داشته باشیم و با پوشش بازار داخلی مانع خروج ارز شویم. اما این کمک‌ها انجام نمی‌شود و اگر هم کمکی می‌شود محسوس نیست و به همه نمی‌رسد.
مشخصا تولیدکنندگان پروفیل یوپی‌وی‌سی چه انتظاری از دولت دارند؟
بگذارید شفاف‌تر باهم بحث کنیم. صنعت تولید پروفیل یوپی‌وی‌سی یک صنعت نوپا در ایران است و همه تولیدکنندگان هم تلاش دارند با در نظرگرفتن ظرفیت و نیاز بازار خطوط تولید خود را گسترش و ظرفیت را افزایش دهند. اما در این شرایط اقتصادی اگر یک واحد تولید برای افزایش ظرفیت تولید و تهیه مواد اولیه سالانه به یک تا دومیلیارد تومان نقدینگی و سرمایه نیاز داشت، الان میزان نیازش به نقدینگی و سرمایه 10 برابر شده است؛ این دیگر شوخی نیست. شما ببینید گروه صنعتی ماژول 300 مشتری دارد که هرکدام از سازندگان در و پنجره هم چند نفر نیروی کار دارند و با یک حساب سرانگشتی می‌بینید که گروه صنعتی ما موفق شده برای 4 تا 5 هزار نفر اشتغال ایجاد کند. اینجاست که اگر می‌خواهیم تولید ملی افت نکند، نیاز داخلی با تولید داخلی پاسخ داده شود، ارزی برای واردات پروفیل خارج نشود و اشتغال موجود پایدار بماند، دولت باید کمک کند.گاهی موارد مشکلات به قدری زیاد می‌شود که صنعت‌گران می‌گویند ما هیچ توقعی از دولت نداریم که دست ما را بگیرد، حداقل پای ما را نگیرد و سنگ‌اندازی نکند. همین الان صادقانه اعلام می‌کنیم که مسوولان وزارت صنعت، معدن و تجارت اگر شرایط را تسهیل نمی‌کنند دستکم با وضع قوانین و مقررات و محدودیت‌های تجاری فضای کسب و کار را سخت‌تر نسازند.
برخی از واردات پروفیل بی‌کیفیت گلایه زیاد دارند، نظرشما چیست؟
الان پروفیل‌های بی‌کیفیت در ایران خیلی کمتر وارد می‌شوند، چون سطح آگاهی مردم بالا رفته و پروفیل‌های با کیفیت داخلی هم با قیمت مناسب در بازار موجود است که پاسخ‌گوی تقاضای مردم باشد. خریداران پروفیل‌های بی‌کیفیت مردم و مصرف‌کننده نهایی نیستند، بلکه یکسری سازندگانی هستند که می‌خواهند هزینه ساختمان‌سازی کاهش دهند و به همین دلیل استفاده از پروفیل بی‌کیفیت را دامن می‌زنند.
ارزیابی شما از نمایشگاه تخصصی صنعت در و پنجره ایران چیست چرا که ظاهرا انتقادها و پیشنهادهای را در نظر دارید؟
شما کافی است چندروزه نمایشگاه از سالن‌ها و غرفه‌ها بازدید کنید و مطمئن باشید یک خیابان معمولی در تهران از این نمایشگاه شلوغ‌تر است. اصلا نمایشگاهی که افتتاحیه آن روز جمعه است و اختتامیه آن روز دوشنبه، نشان می‌دهد که هیچ کار کارشناسی روی آن انجام نشده و مسوولان فقط به فکر این هستند، پولی را بگیرند و نمایشگاهی برگزار کنند بدون اینکه بازخوردی برای شرکت‌ها داشته باشد. اگر هم در این نمایشگاه شرکت می‌کنیم، فقط به خاطر این است که بودن و حضور ما لازم است وگرنه هیچ خاصیت و بازده اقتصادی ندارد. به نظرم آدم‌های که در این زمینه تصمیم‌گیری می‌کنند، اصلا این‌کاره نیستند و اهدافی که پشت این نمایشگاه وجود دارد، فقط پول گرفتن از مردم و هزینه تراشیدن.
آیا برای اصلاح وضعیت در نمایشگاه‌های آینده چه پیشنهادی دارید؟
من نمی‌دانم که آیا واقعا نمی‌شود به گونه‌ای برنامه‌ریزی کرد تا مهندسان و انبوه‌سازان ساختمانی از نمایشگاه دیدن کنند و با توانمندی‌های فعالان این صنعت از نزدیک آشنا شوند؟ من اینجا به عنوان صاحب غرفه از چه کسی باید مشورت بگیرم؟ یکبار شده مسئولین برگزاری نمایشگاه بپرسند مشکل شما چیست و مشکل کجاست؟ آقایان بهتر است نظرسنجی کنند از شرکت‌های حاضر در نمایشگاه و بازدیدکنندگان ببینند نظرشان چیست و چه می‌خواهند؟ باید کمیسیون ویژه‌ای تشکیل شود، نشست‌های تخصصی بگذارند و خواسته همگان را در نظر بگیرند نه اینکه چند روزمانده به نمایشگاه اعلام کنند فلان نمایشگاه در این تاریخ برگزار می‌شود والسلام.من نمی‌دانم این چه ساعتی است که برای نمایشگاه‌های تخصصی در ایران می‌گذارند که بین 9 صبح تا 16 بعد ازظهر امکان بازدید هست؟ این ساعت، ساعت کار و فعالیت اقتصادی است نه بازدید از نمایشگاه؟ در همه جای دنیا نمایشگاه را در زمانی برگزار می‌کنند که بهترین فرصت برای بازدیدکنندگان باشد نه در روزهای ابتدای هفته یا ساعت کاری افراد.
ماهنامه پنجره ایرانیان -شماره 65
ثبت نظر
