وجود بافت فرسوده ناپایدار در پایتخت

مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با بیان اینکه 3 هزار و 268 هکتار بافت فرسوده با 3 شاخص نفوذ‌ناپذیری، ناپایداری و ریزدانه‌بودن در شهر وجود دارد گفت: حدود 30 درصد بافت‌های فرسوده تهران طی سال‌های اخیر مورد نوسازی قرار گرفته است.

عبادالله فتح اللهی در گفتگو با مهر اظهار کرد: اگر تنها شاخص ناپایداری را برای بافت‌های فرسوده مدنظر قرار دهیم حدود 14 هزار هکتار از بافت‌های شهر تهران فرسوده محسوب می‌شود اما با در نظر قرار دادن 3 شاخص نفوذ‌ناپذیری (بلوک‌هایی که بیش از 50 درصد معابر آن عرض کمتر از 6 متر دارند) ، ناپایداری(بلوک‌هایی که بیش از 50 درصد بناهای آن ناپایدار و فاقد سیستم سازه است) و ریزدانه (بلوک‌هایی که بیش از 50 درصد پلاک‌های آنها مساحت کمتر از 200 متر مربع دارند) بودن، 3 هزار و 268 هکتار بافت فرسوده در پایتخت وجود داشته که بخش قابل توجهی از این بافت‌ها طی سال‌های اخیر مورد نوسازی قرار گرفته است.

وی با بیان اینکه موضوع اصلی در مورد بافت‌های فرسوده، وقوع احتمالی زلزله و ناپایداری این بافتهاست گفت: 70 درصد از بافت‌های فرسوده شهر تهران در محدوده جنوبی شهر واقع شده و مهمترین مساله در نوسازی این بافت‌ها نیز مشارکت عمومی‌ شهروندان است.

فتح اللهی تصریح کرد: منطقه 15 از نظر میزان بافت‌های فرسوده چالش دار ترین منطقه شهر محسوب می‌شود و پس از این منطقه به ترتیب مناطق 12،17،10 قرار دارند.وی افزود: متاسفانه در بافت‌های فرسوده شهر، اکثر مدارس و مراکزدرمانی نیز فرسوده‌اند و در برابر زلزله مقاومت نخواهند داشت.

فتح‌اللهی با انتقاد از اینکه برخی از ساختمان‌های نوسازی شده نیز در برابر زلزله مقاوم نیستند گفت: باید نظارت دقیق‌تری بر ساخت و سازها صورت گیرد و شاخصه‌های ایمنی در برابر زلزله سختگیرانه‌تر در ساخت و سازها اعمال شود.وی با بیان اینکه مناطق 9 و 17 شهر تهران در نوسازی بافت‌های فرسوده پیشرو هستند گفت: بسیاری از بافت‌های فرسوده در مناطق شمالی شهر برای نوسازی با مشکلات و موانعی مواجه‌اند مانند وجود معارضین و یا وقفی بودن زمین که این مشکلات روند نوسازی بافت‌ها را وقفه مواجه می‌سازد.

مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران همچنین موضوع تجمیع پلاک‌های ریزدانه، مسائل اجتماعی و عدم تفاهم ساکنین را مهمترین موانع نوسازی در بافت‌های فرسوده جنوب شهر دانست و گفت: در نوسازی بافت‌های فرسوده بیش از هر چیز، همکاری و مشارکت شهروندان و آگاهی اجتماعی اهمیت دارد و شهروندان باید به طور دقیق از خطراتی که زندگی در این بافت‌ها برایشان به دنبال دارد آگاه شوند.