سوال جدی این است که چرا در این صنعت سرمایهگذاری جدی صورت نمیگیرد و وقتی شرکتهایی حاضر میشوند تا در زمینه تولید پروفیل یوپیویسی سرمایهگذاری داشته باشند، پس علت بیرغبتی برای تولید یراقآلات چیست؟ بدیهی است که یکی از روشنترین پاسخها میتواند عدم بازده اقتصادی بخشهای تولیدی نسبت به سایر بخشهای اقتصادی و از سوی دیگر سود بالای فعالیتهای تجاری به ویژه واردات کالا از دیگر کشورهاست، اما با فرض قبول این پیش فرض آیا نمیتوان و نباید مسوولان را قانع کرد تا زمینه و انگیزه لازم را برای ورود سرمایهگذاران در صنعت تولید یراقآلات در و پنجره یوپیویسی فراهم کرد؟ چه اینکه علاوه بر صرفهجویی در مصارف ارزی کشور و نیز ایجاد اشتغال پایدار، بدیهی است که به دلیل نوپا بودن صنعت در و پنجره یوپیویسی ایران، ضرورت ایجاب میکند تا فکری برای این موضوع شود تا این گونه نباشد که در سالهای آینده به دلیل تکمیل نشدن زنجیره این صنعت، از وابستگی به یراقآلات به عنوان پاشنه آشیل این صنعت یاد شود. البته برخی سرمایهگذاریهای محدود در زمینه تولید یراقآلات انجام شده است، ولیکن ضرورت دارد تا این مهم با مشارکت شرکتهای خارجی به سبب انتقال دانش و تکنولوژی آن انجام شود و پس از آن با مشارکت دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی در مسیر بومیسازی دانش و تکنولوژی مورد نیاز گام برداشته شود. البته نباید فراموش کرد که نمیتوان و نباید به بهانه تولید داخلی، از کیفیت و رقابت با محصولات خارجی غفلت کرد که بستن راه به روی محصولات و یراقآلات خارجی و یا ایجاد موانع غیرکارشناسی به کل این صنعت آسیب خواهد زد. گزارش ویژه پنجره ایرانیان از وضعیت بازار یراقآلات و اتصالات و اشیاء همانند آن که در ساخت و نصب در و پنجره یوپیویسی به کار میرود، بخوانید و حتما نقطه نظرات و پیشنهادهای خود را با ما در میان بگذارید.