تجربه سیستان را فراموش نکنیم
اشاره: شرایط خاص منطقه سیستان در شمال استان سیستان و بلوچستان، وجود بادهای 120 روزه، گرمای شدید، ارتفاع بسیار کم از سطح دریا، وجود گرد و غبار و ریزگردها در بخش اعظم سال و دریاچه هامون، اقلیم این وادی را در سطح کشور منحصربه فرد و کاملا ویژه ساخته خواهد کرد. نحوه انطباق و همزیستی مردمان این سرزمین با شرایط بسیار سخت اقلیمی میتواند الگویی برای معماری ایران زمین باشد. متاسفانه در سیستان نیز همچنین سایر مناطق ایران استفاده از الگوهای غربی از جمله ساختمانهای تمام شیشهای در مناطق شهری رایج گشته و علاوهبر اغتشاش در سیمای شهری، هدر دادن انرژی به عنوان سرمایه ملی را نیز در پی خواهد داشت، این در حالیست که نحوه استفاده از انرژی باد در آسیابهای بادی سیستان، قرنها الگویی برای اقصا نقاط دنیا بوده است. در این تحقیق برای یافتن الگوهای اصیل معماری سیستان، روشهای انطباق مساکن روستایی با شرایط محیطی در معماری سنتی و اصیل منطقه بررسی شده و در نهایت با ارائه الگوهایی برای معماری امروز، ضوابط و راهکارهای اجرائی برای انطباق با شرایط اقلیمی و همزمان بهره بردن از پتانسیلهایی چون آفتاب و بادهای شدید پیشنهاد شده است.
بهرهگیری از الگوهای سنتی و محاسن معماری گذشته همیشه چراغ راهی برای معماران بوده است، چرا که نحوه انطباق معماری هر منطقه با شرایط محیطی در طول سالیان متمادی ضامن تداوم آسایش نسبی مردمان آن وادی بوده است. در این میان مطالعات کافی و وافی در رابطه با معماری سنتی برخی مناطق ایران از جمله منطقه سیستان صورت نپذیرفته است و همین امر سبب شد با تعمق و بررسی دهها نمونه موردی مسکن در این منطقه که به زغم ما سختترین شرایط اقلیمی کشور را داراست، به جمعبندی مناسبی دست یابیم.
ویژگیهای بافت و مسکن روستایی سیستان
آقای تیت که برای مساله حکمیت بین ایران و افغانستان به سیستان آمده بود در مورد مسکن سیستان میگوید:«سیستانیها در تطبیق خود با شرایط محیط اطرافشان، مهارت زیادی نشان میدهند. خانههای مسکونی آنها به صورت قابل تحسینی متناسب با آب و هوای منطقه ساخته میشود. هر خانه یک هواکش دارد که شافت یا مجرای قائم آن از بین دو دیوار گذشته و به اتاقها باز میشود. سقفها بصورت گنبدیهای رفیع هستند و داخل آپارتمانها، فضای زیر گنبد زیاد است. درب ورودی خانهها به طرف جنوب شرقی یعنی در خلاف جهت وزش باد تعبیه میشود. هواکشهای خانهها، ویژگی بارز و مشهود هر روستا را تشکیل میدهد، شکل معمول هواکش یا تهویهکننده در سیستان، بدین ترتیب است که یک دهانه ورودی، به شکل روزنهای با عرض خیلی کمتر از طول آن در ابتدای شافت یا مجرای قائم هواکش قرار میگیرد. این دهانه ورودی بلند و باریک کاملا عمود بر جهت وزش باد نبوده و اندکی به طرف شمال یا شمال شرقی انحراف دارد. این انحراف به خاطر آن است که نیرویی باد را بشکند، اگر چه باد مستقیما از دهانه وارد شافت یا مجاری قائم هواکش شده و به پائین برود، هنگام وزش طوفانهای شدید، تمام محتویات اتاق را بلند کرده و به سمت درب ورودی اتاق پرت خواهد کرد.
اما سیستانیها با تعبیه دهانه ورودی با انحراف اندکی نسبت به جهت وزش باد غالب، کاری میکنند که همیشه در دودکش قائم جریان قوی و رو به پائین وچود داشته باشد ولی شدت آن خارج از اندازه نشود. این تمهید ساده، جهت حصول چنین نتیجه مطلوبی، بسیار قابل توجه است. در جهت وزش باد، معمولا یک پنجره کاذب ساخته میشود که قسمت بالای آن قوسی بوده و دور تا دور به بیرون برآمدگی دارد. فضای داخل پنجره با شبکهای از آجرهای سنگین مسدود میشود و نور و هوا از روزنههای داخل شبکه عبور مینمایند. بسته به نیاز و شرایط جریان هوا با مسدود کردن برخی روزنهها به کمک یک کلوخ یا یک پاره آجر با اندکی گل رس و یا باز کردن برخی روزنههای مسدود، تنظیم میشود. با سرد شدن هوا، به تدریج تعداد بیشتری از روزنهها را مسدود میکنند و با فرا رسیدن تابستان مجددا به تدریج آنها را باز مینمایند. یکی از ویژگیهای برخورد با طبیعت در خانههای سیستان و دیگر مناطق گرم، استفاده از بادگیر است. این عنصر مهم و زیبا در فصل گرما باد مناسب را به داخل خانه هدایت میکند و باعث خنکی بیشتر خانه میشود. وجه مشترک تمام خانههای روستایی سیستان سقف گنبدی آنهاست که دروسط سقف دریچهای بصورت هواکش وجود دارد که بر روی این دریچه بادگیری بنام «کلک» قرار دارد.
جهتقرارگیری خانههای روستایی
به علت وزش بادهای 120 روزه منطقه سیستان و وجود گرد و غبار این خانهها در ضلع شمالی حفرههای کوچک در دیوار قرار دارد. تمامی بازشوها در ضلع جنوبی قرار دارد تا از ورود گرد و غبار به صورت مستقیم به درون فضا جلوگیری کند. در بام خانههای روستایی دریچههایی قرار دارد که رو به شمال و در جهت وزش باد است. این دریچهها که در تابستان مورد استفاده قرار میگیرند جهت ورود هوای بیرون به داخل و خنک کردن فضاهای خانه است. درون این دریچهها از خار پر میشده و آن را خیس میکردند تا پس از عبور باد از این دریچهها و گذشتن از روی خارهای مرطوب هوای خنک وارد خانه شود. این بهترین شیوه خنک کردن فضای خانه در تابستان در این منطقه است. جهت بادگیر به سمت بادهای غالب شمالی است که هر چند این باد 120 روزه گرد و خاک بسیار را به همراه دارد اما بدون آن در فصول گرم سال امکان تحمل گرمای طاقت فرسای منطقه وجود ندارد.
ضوابط و مقررات برای طراحی مساکن جدید در اقلیم نیمه سرد-خیلی گرم و خشک در منطقه سیستان
با توجه به بررسی خانههای روستایی در منطقه سیستان نتایج ذیل در رابطه با چگونگی انطباق مساکن موجود با اقلیم منطقه بدست میآید که برخی از این روشها در معماری امروز نیز میتواند الگو باشد:
1. محافظت ساختمان در برابر هوای گرم خارج
2.محافظت ساختمان در برابر تابش آفتاب
3. بهرهگیری از نوسان روزانه دمای هوا
4. بهرهگیری از انرژی خورشییدی در گرمایش ساختمان
5.کاهش تاثیر بادهای غبارآلود بر ساختمان
6. کاهش اتلاف حرارت ساختمان
در طراحی ایوان میتوان از خاصیت گلخانهایی استفاده نمودف به این منظور در فصول سرد کل ایوان را شیشهپوش نموده به طور کلی که میتوان در زمانهای لازم پوشش شیشهایی را کنار زده و در فصول گرم از محافظهایی شبیه حصیر، پرده و. . . استفاده نمود. لازم به تذکر است که پوشش شیشهایی باید درزبندی مناسبی داشته باشد.
7. کاهش تاثیر باد در اتلاف حرارت ساختمان
8. احکام قطعی و ضوابط بازشوها در منطقه سیستان