بدون تردید فشردگی رقابت های موجود در عرصه های مختلف اقتصادی، امروز بهره گیری از نظریات علمی و کارشناسی را برای ارتقاء و پیشرفت و در نتیجه موفقیت در رقابت ها ضروری ساخته است. این مقاله به قلم دکتر شهرام علیزاده، مدیرعامل شرکت آلوکد به نگارش درآمده است. شهرام علیزاده دانش آموخته مهندسی عمران از سال 1375 و کارشناس ارشد شهرسازی از سال 1380 و DBA (دکتری مدیریت کسب و کار) از سال 1392 می باشد. با هم این مقاله را می خوانیم:
برای مشاهده فایل پی دی اف کلیک کنید.
سازمان هایی که قصد دارند به سمت تعالی حرکت کنند در ابتدای راه علاقه مند هستند که بتوانند جایگاه خود را در این مسیر تعیین کنند، زیرا چنانچه بدانیم که در مسیر تعالی در چه نقطه ای قرار داریم، بهتر می توانیم برنامه ریزی کرده و حرکت هدفمند خود را شروع کنیم. یکی از بهترین روش های شناسایی وضعیت موجود به کارگیری یکی از روش های خود ارزیابی است که در مدل تعالی سازمانی EFQM به آن اشاره می کنیم.
روش خود ارزیابی به طور منظم، سیستماتیک و جامع فعالیت ها و فرآیندهای موجود در سازمان را بررسی کرده و نتایج حاصل از آنها را که ممکن است در سازمان محقق شده باشد، شناسایی می کند. فرآیندهای خود ارزیابی به سازمان کمک می کند که نقاط قوت موجود را شناسایی و آنها را حفظ کرده و توسعه دهد و همچنین نقاط ضعف (زمینه های قابل بهبود) را نیز آشکار سازد که این مورد به سازمان کمک می کند تا بداند فعالیت های بهبود و توسعه خود را در چه مواردی متمرکز کند؛ زیرا یکی از بزرگترین ضعف های مدیران و سازمان های ایرانی تلاش برای بهبود اموری است که شاید در اولویت بهبود نبوده یا برای ذی نفعان ارزش آفرین نباشند.
جهت انجام خود ارزیابی، روش های (رهیافت های) متعددی وجود دارد که هریک از آنها مستلزم صرف زمان و هزینه مربوط به خود بوده و البته نتایج و دقت متفاوتی نیز به همراه دارند. سازمان ها بر حسب اینکه قصد دارند چه مقدار زمان و هزینه صرف ارزیابی کرده و چه میزان دقت و کیفیت از نتایج ارزیابی انتظار دارند، می توانند یکی از رهیافت های پنج گانه خود ارزیابی را انتخاب کنند.
نشریه پنجره ایرانیان ــ سال نهم ــ شماره 101و102 ــ اسفند 94