در گفتگوی اختصاصی با مدیرعامل بازرگانی دلتا مطرح شد:
نقش مهم توزیع کنندگان در ارتقای آگاهی عمومی
- دوشنبه 24 خرداد 1395 ساعت 12:13
ایشان مدیریت مجموعه ای را بر عهده دارد که تقریبا تمامی مواد اولیه و ملزومات ساخت در و پنجره یو.پی.وی.سی و آلومینیومی را به هم استانی های خود عرضه می کند. در این گفتگو، مهندس بنادکوکی ضمن توضیح درباره فعالیت های شرکت دلتا، به تحلیل بازار در و پنجره در منطقه و آسیب شناسی این صنعت پرداخت. یکی از نکات مهم در اظهارات مدیریت شرکت دلتا، اصرار و تاکیدی بود که وی بر انتقال اطلاعات فنی به خریداران داشت. ایشان یکی از راه های مقابله با افت کیفیت تولیدات یو.پی.وی.سی را دلسوزی توزیع کنندگان و به خرج دادن صبر و تحمل برای روشن کردن ذهن خریداران بر شمرد. با هم این گفتگو را می خوانیم:
برای مشاهده فایل پی دی اف کلیک کنید.
فعالیت های بازرگانی دلتا در چه زمینه ای است؟
ما در زمینه پخش کلیه ملزومات در و پنجره های یو.پی.وی.سی و آلومینیوم فعالیت می کنیم. یراق آلات و پروفیل های یو.پی.وی.سی و آلومینیوم، ملزومات شیشه دوجداره، ملزومات توری های پلیسه، ساده و رولینگ، ملزومات نصب، ابزارآلات کارگاهی، پیچ، چسب و گالوانیزه از جمله محصولاتی هستند که بازرگانی دلتا آنها را عرضه می کند. همچنین نمایندگی محصولات کاتسان را نیز در اختیار داریم. در زمینه یراق آلات نیز برندهای وی اچ اس و روتو را عرضه می کنیم و در نظر داریم نمایندگی محصولات آکپن را نیز دریافت کنیم.
این اقلام را به چه نحو تهیه می کنید؟
بازرگانی دلتا تمامی این محصولات را به صورت مستقیم از شرکت های مربوطه تهیه کرده و به مشتریان خود عرضه می کند. بنابراین هیچ واسطه دیگری در میان نیست.
وضعیت بازار در و پنجره استان البرز را چگونه ارزیابی می کنید؟
در استان البرز ساخت وساز نسبت به دیگر شهرهای پیرامون تهران بسیار بیشتر است. البته در تهران هم صنعت ساختمان رونق بسیاری داشت، که در این چند سال به شدت فروکش کرده و در حال حاضر نسبت به جمعیت این شهر، حجم ساخت وساز بسیار اندک است. اما البرز استانی رو به توسعه است، و با وجود رکود حاکم بر صنعت ساختمان کشور، همچنان بازار خوبی برای در و پنجره های یو.پی.وی.سی و آلومینیومی وجود دارد.
به نظر شما چرا تولیدات یو.پی.وی.سی در کشورمان دچار افت کیفیت شده اند؟
به نظر من یکی از دلایل اصلی آن رقابت ناسالم است. می دانیم که ابتدای شروع به کار این صنعت در کشورمان، با یک حباب رونق در بازار مسکن همزمان شده بود. از سوی دیگر این تصور به وجود آمده بود که صنعت یو.پی.وی.سی سود بسیار بالایی دارد. به این جهت، افراد بسیاری بدون داشتن اطلاعات و مهارت های لازم وارد این حرفه شدند، و بدون توجه به کیفیت محصولات خود و فقط برای فایده بیشتر، در و پنجره یو.پی.وی.سی تولید کردند. با افزایش تعداد تولیدکنندگان و مصادف شدن با رکود بازار، تقاضا به شدت کاهش پیدا کرد و بازهم کیفیت محصولات فدای ارزان فروشی شد. روشن است که در چنین شرایطی رقابت ناسالم درمی گیرد و همه چیز از جمله کیفیت و حتی قیمت واقعی محصولات نیز فدای فروش بیشتر می شود.
متاسفانه به علت اینکه برخی از دانش فروش سررشت های ندارند، به آسان ترین راه برای فروش رو می آورند، یعنی کاهش قیمت. با پایین آمدن قیمت ها، تولیدکنندگان مجبور می شوند کیفیت محصولات را تنزل بدهند، یا از خدمات پس از فروش به مشتریان صرف نظر کنند، تا بتوانند کاهش قیمت را جبران کنند. به عبارت دیگر، بسیاری از قیمت هایی که در ابتدا به مشتریان داده می شوند، هیچ پشتوانه محاسباتی ندارند، بنابراین هنگام تولید مجبور می شوند کیفیت را فدا کنند تا تولید انجام شده برایشان مقرون به صرفه شود؛ و در نهایت چیزی شبیه در و پنجره تحویل مشتری می شود.
در نتیجه اعتبار صنعت یو.پی.وی.سی از بین می رود و پروژه های قابل توجه نیز به سوی انواع پنجره های دیگر گرایش پیدا می کنند. متاسفانه در حال حاضر شاخصه اصلی صنعت یو.پی.وی.سی شده است قیمت؛ من فکر می کنم همه اهالی این صنعت باید تمام تلاش خود را بکنند تا این شرایط را تغییر دهند.
بنابراین به طور خلاصه می توان مشکلات موجود در این صنعت را عدم وجود نظارت، عدم وجود آموزش و فقدان یک متولی و ناظر مشخص برشمرد.
به نظر شما چه راهکاری وجود دارد تا صنعت پنجره از این وضعیت خارج شود؟
به نظر من تولیدکنندگان و عرضه کنندگان پروفیل و یراق در این زمینه نقش مهمی را می توانند ایفا کنند. یکی از این اقدامات می تواند نظارت بر کارگاه ها و نحوه تولید آنها و حتی نظارت بر پروژه ها باشد. همچنان که برخی از تولیدکنندگان بزرگ پروفیل به این کار مبادرت ورزیده اند. چرا که به هر حال باید یک مرجع نظارتی برای کنترل محصولات تولید شده وجود داشته باشد. از سوی دیگر این صنعت به شدت از فقدان اطلاعات فنی و آموزشی رنج می برد. در واقع، یکی از دلایل تولید بی کیفیت، ناآگاهی شاغلان این صنف است. زیرا هیچ نهاد آموزشی آکادمیکی وجود ندارد که تولیدکنندگان پنجره بخواهند در آنجا آموزش های دقیق را ببینند و غیر از دوره های آموزشی مقدماتی و کوتاه برخی مراکز فنی حرفه ای، هیچ نهاد دیگری در این زمینه وجود ندارد؛ و غالب مهارت ها نیز تاکنون به صورت سینه به سینه منتقل شده است، بنابراین هیچ معیار و ضابطه مشخصی وجود ندارد. ضمن اینکه غالب کارگاه ها نیز سبک کاری خودشان را دارند. بنابراین باید تدابیری اندیشید تا اطلاعات و مهارت های فنی فعالان این صنعت را ارتقا داد و معیار و ضابطه ای برای تولید معین کرد.
من حتی شاهد مواردی بودم که تولیدکننده اعتقاد داشته است بازشو پنجره نیازی به پروفیل گالوانیزه ندارد، به این دلیل که شیشه باعث استحکام و حفظ بازشو می شود. روشن است که چنین اعتقادی فقط از کمبود اطلاعات فنی ناشی می شود. مطمئنا چنین فردی این مطلب را از کسی دیگری شنیده و اکنون در حال انجام و ترویج آن است. به عبارتی می توان گفت تولید در و پنجره کاملا سلیقه ای شده است.
نکته سوم بحث آموزش در امر فروش است. اگر فردی در بحث فروش اطلاعات لازم را داشته باشد، می تواند مشتری را مجاب کند که از محصولات مرغوب استفاده کنند و برای آنها روشن سازند که اگر یک جنس ارزان است، حتما دلیلی برای آن وجود دارد و حتما عواقب و هزینه هایی بیشتری در پی خواهد داشت. فروشنده باید این توانایی را داشته باشد که در بسیاری مواقع خریداری جنس گران تر، در نهایت مقرون به صرفه تر از استفاده از اقلام ارزان با هزینه های بعدی آن خواهد بود.
با این تفاصیل و با توجه به رونق بازار پنجره های دیگر، آینده صنعت یو.پی.وی.سی را چگونه ارزیابی می کنید؟
به هرحال بازار یو.پی.وی.سی تثبیت شده است و دیگر ممکن نیست که کاملا از بین برود. در این میان عده ای وارد این بازار شده و در آن رشد می کنند و عده ای از آن خارج می شوند. به نظر من آینده متعلق به شرکت های تولیدکننده بزرگ و معتبر خواهد بود که با شناسنامه فعالیت می کنند. زیرا برای ادامه فعالیت واحدهای کوچکی که هیچگونه استاندارد و قواعدی را رعایت نمی کنند، هیچ تضمینی وجود ندارد. دلیل آن هم روشن است: وقتی شما کار ضعیفی را تحویل می دهید، مسلما پول ضعیف و کم توانی را نیز دریافت می دارید، بنابراین توانایی بقا در بازار و رقابت با دیگران را نخواهید داشت.
من فکر می کنم در سال های پیش رو، برعکس امروز که اکثریت با تولیدکنندگان خرد و زیرپله ای است، تولیدکنندگان بزرگ نبض بازار را در دست خواهند گرفت.
در صحبت های خود به فقدان مراجع نظارتی در این صنعت اشاره کردید. به نظر می رسد تشکل های تخصصی نقش مهمی در این خصوص می توانند ایفا کنند. آیا در استان البرز تشکلی در این زمینه شکل گرفته است؟
تا آنجا که من اطلاع دارم در استان البرز در زمینه صنعت یو.پی.وی.سی تشکلی وجود ندارد، اگر هم باشد من از آن بی خبرم.
روی هم رفته یو.پی.وی.سی، صنف کاملا سردرگمی است، که حتی نمی داند دقیقا زیرمجموعه کدام بخش قرار دارد، و معمولا مجوزهای رسمی را نیز از صنوف دیگر دریافت می کند. یعنی وقتی می خواهید جواز دریافت کنید باید به سراغ کسانی بروید که نه تنها هیچ اطلاعاتی از یو.پی.وی.سی ندارند، بلکه در رقابت با این صنعت هستند. این امر دقیقا گویای وضعیت آشفته این صنف است. از سوی دیگر هیچ اتحادی نیز میان اعضای صنف مشاهده نمی کنید که بشود حرکتی انجام داد و برای احقاق حقوق این صنف تشکلی به راه انداخت. در نتیجه، ادامه این روند فقط به ضرر صنعت یو.پی.وی.سی خواهد بود.
به نظر شما رواج پنجره تیپ می تواند در بهبود وضعیت موجود موثر واقع شود؟
روشن است که این طرح می تواند به تولیدکنندگان و همچنین مصرف کنندگان نهایی کمک بزرگی کند. در این صورت تولیدکنندگان، به خصوص افرادی که سرمایه گذاری های سنگینی در زمینه کارگاه و ماشین آلات خود انجام داده اند، می توانند با تولید مداوم خود، پنجره های بسیار بیشتری را با قیمت تمام شده کمتر تولید کنند. از سوی دیگر بسیاری از ساختمان سازها نیز بر اساس استانداردهای موجود، ساختمان خود را طراحی کرده و به راحتی و بدون فوت وقت و با قیمتی ارزان تر در و پنجره های مورد نیاز خود را خریداری خواهند کرد. در عین حال توزیع کنندگان و شرکت های بازرگانی نیز با فروش این پنجره ها می توانند فعالیت های خود را توسعه ببخشند.
اما واقعیت این است که با توجه به فضای موجود، این طرح بیشتر شبیه یک رویاست و به این زودی رواج این شیوه در کشور ممکن نیست. زیرا در وهله نخست و پیش از هر عامل دیگری، پیاده سازی این طرح مستلزم اتحاد و نوعی همکاری میان فعالان صنف و ارگان های مختلف است، که در شرایط حاضر امید چندانی به آن نیست.
نشریه پنجره ایرانیان ــ سال نهم ــ شماره 104 ــ خرداد 95
ثبت نظر
