صنایع پلاستیک زمین‌گیر می‌شود؟

قیمت نفت تمام صنایع بالادستی و پایین دستی را بهم ریخته است. معادلات فعالان اقتصادی بهم ریخته و بازارهای صادراتی در حال از بین رفتن است. البته هنوز هم بعضی کارشناسان به افزایش قیمت نفت، امید دارند و بعضی دیگر، نفت 100 دلاری را رویایی دست نیافتنی می بینند. به هرحال، چه قیمت نفت بالا برود و چه حتی به پایین تر از ارزش فعلی افت کند، صنایع وابسته به آن باید برای ادامه حیات خود فکر چاره باشند. در مورد آینده صنعت پلاستیک با احمد کیمیایی اسدی، عضو هیات مدیره انجمن تولید کنندگان کیسه های پلی پرو پیلن گفتگو کردیم. به گفته او، تولید کنندگان باید به فکر صادارت و به دست آوردن بازارهای جدید باشند، در غیر این صورت، چشم انداز خوبی برای صنایع وابسته به نفت وجود ندارد.

*سال آینده، وضعیت صنعت پلاستیک را چطور ارزیابی می کنید؟

صنعت پلاستیک، از صنایع پایین دست پتروشیمی محسوب می شود. این صنایع هم ارتباط مستقیمی با نفت دارند. اگر قرار بر ارزیابی باشد، باید گفت که چشم انداز قیمت نفت اصلا خوب نیست. در خوشبینانه حالت گفته می شود قیمت ها روی همین میزان باقی می ماند. البته شاید مقدار جزیی افزایش پیدا کند اما احتمال افت بیشتر قیمت ها وجود دارد. به هرحال، تمام صنایع پلیمری و پایین دستی چشم انداز خوبی در قیمت و رونق ندارند. در حال حاضر قیمت نفت، از حالت اقتصادی خارج شده و سیاست ها روی آن تاثیر می گذارد. مشتری ها هم زمانی می بینند قیمت ها رو به کاهش است، خرید اساسی نمی کنند.

*با کاهش قیمت ها، چه تغییری در تقاضا ایجاد شده است؟

قبلا با اینکه قیمت ها بالا بود، خرید ها بهتر بود. اما حالا با کاهش پیدا کردن قیمت ها، خریدارها هم دست نگه داشته اند تا ببیند سال آینده چه می شود. به این ترتیب، وضعیت خوبی در این شرایط دیده نمی شود، مگر اینکه تغییری در قیمت نفت ایجاد شود. اگر قیمت نفت همین باشد، صنایع پایین دست پتروشیمی وضعیت خوبی را در سال آینده نخواهند دید.

* باید تنها چشم انتظار قیمت نفت باشیم؟ راهکار دیگری وجود ندارد؟

قیمت نفت، قیمتی جهانی است. به هرحال، این حجم تولید پلاستیک در کشور باید صادر شود. به همین دلیل باید توجه مان به بازارهای صادراتی باشد. اما خب این بازارها هم به قیمت نفت بستگی دارند و هم به وضعیت بانکی کشور. وضعیتی که به دلیل تحریم ها به مبادلات مالی فشار آورده و وضعیت نابسامانی را ایجاد کرده است. بنابراین صادر کنندگان نمی توانند بازارهای هدف خوبی را برای خود ترسیم کنند. البته در حال حاضر صادرات وجود دارد، اما این صادرات به کشورهایی است که با ایران مرز مشترک دارند. چرا که صادرات به این کشورها دیگر نیازی به سیستم بانکی ندارد. البته به این کشورهای حوزه خودمان هم باید قیمتی داده شود که آنها خرید کنند. اگر قیمت ها طوری باشد که این کشورها خرید نکنند، بازار داخل متضرر می شود چرا که این حجم تولید اصلا در داخل تقاضا ندارد. عرضه خیلی زیاد است و باید به سمت دیگر کشورها هدایت شود. دولت باید از تولید حمایت کند.