به گزارش ایسنا، اغلب کلان شهرهای بزرگ جهان، شهرهایی بندری محسوب می شوند. این مسئله از چند جهت استراتژیک و امنیتی، حمل و نقل دریایی و استفاده ارزان از منابع آب شرب و صنعتی حائز اهمیت است. با این وجود نقش دریا در اقتصاد شهری ایران به کلی فراموش شده و غالب شهرها به شکل سنتی در دل روستاهایی که کنار قنات یا رودخانه تشکیل شده اند گسترش یافته اند که معضلاتی همچون کم آبی، استفاده از آب های فسیلی و فرونشست خاک را در پی داشته است. به طور مثال هم اکنون گفته می شود زمین در دشت تهران روزانه یک میلیمتر نشست می کند.
در این شرایط کارشناسان معتقدند باید از تمام پهنه کشور برای گستردگی جمعیت استفاده کرد و وزیر راه و شهرسازی به این مساله تاکید دارد. عباس آخوندی می گوید: متاسفانه در کشور ما روند معکوسی در جریان است و شاهد هستیم که در حال حاضر در حاشیه خلیجفارس و دریایعمان میانگین جمعیت نسبت به سایر نقاط کشور بسیار پایین است. ما در کشور به جمعیتی حدود ۴.۸ نفر در کیلومتر مربع جمعیت رسیدهایم که بسیار رقم پایینی است یا اینکه گفته میشود آب از خلیجفارس و دریای عمان به مناطق مرکزی بیاوریم که مستلزم هزاران میلیارد تومان هزینه است. در حالیکه میشود جمعیت را به سمت سواحل خلیجفارس و دریایعمان سوق داد و هزینهای کمتر از نقل و انتقال آب را نیز به دنبال دارد.
یک کارشناس مسکن نیز در این خصوص گفت: استفاده از تمام پهنه جغرافیایی برای پراکندگی جمعیت بحثی است که از نظر استراتژیک و منابع خدادادی بسیار اهمیت دارد. کلان شهر تهران با وجود انحصار در خشکی دیگر توان و ظرفیت گسترش از درون و بیرون را ندارد.
محمدمهدی مافی افزود: تعجب آور است که طرح هایی همچون انتقال آب دریای خزر به سمنان مطرح می شود ولی از ایجاد شهرهای جدید در بنادر غافل هستیم.