به گزارش ایسنا، بخش ساختمان و مسکن بزرگترین مصرفکننده انرژی در ایران است. باوجود نوسانات سالهای اخیر، درصد سهم مصرف انرژی در بخش خانگی و تجاری از ۳۰ درصد در سال ۱۳۶۹ به ۴۱.۴ درصد در سال ۱۳۸۸ و ۴۰.۷ درصد در سال ۱۳۸۹ افزایش یافت.
نه تنها بخش خانگی و تجاری سهم بالایی در مصرف انرژی کشور دارد بلکه میزان مصرف نسبی انرژی ساختمانها در ایران در مقایسه با دیگر کشورها و استانداردهای جهانی بالاست. بنابراین کاهش مصرف انرژی ساختمانها در ایران امری ضروری است؛ زیرا رشد سریع مصرف انرژی در دو دهه گذشته سبب شده تا امنیت عرضه داخلی انرژی با مشکلات جدی مواجه شود.
همچنین افزایش قیمتهای بین المللی انرژی از یک سو و نیاز به واردات بنزین، گازوییل، گاز طبیعی و برق نیز سبب شده تا بیش از هر زمان دیگر نیاز به صرفهجویی انرژی احساس شود.
بر اساس آمارهای منتشر شده، امروزه بیشترین سهم مصرف انرژی کشور در گروه غیرصنعتی و بیش از ۳۰ درصد اتلاف انرژی در کشور مربوط به بخش خانگی و در صنعت ساختمان است که در این میان گاز طبیعی و انرژی الکتریکی به خاطر مزیتهایی که نسبت به سایر حاملهای انرژی دارند دارای بالاترین مصرف هستند.
از عوامل موثر بر مصرف انرژی مسکونی، ویژگیهای فیزیکی ساختمان و ویژگیهای جمعیتی خانوار است که در مطالعات بهرهوری انرژی حائز اهمیت خاص است. اندازهگیری رفتار ساکنان واحدهای مسکونی بسیار پیچیده بوده و اغلب مطالعات درخصوص نقش رفتار و سبک زندگی بر مصرف انرژی خانوار به جای آنکه بیانکننده علت باشند، توصیفی هستند.
با توجه به اینکه میزان مصرف انرژی و خصوصا گاز طبیعی در سطح کشور و به طور خاص در بخش خانگی در حال رشد و به چندین برابر متوسط جهانی در سال ۱۳۸۹ رسیده است و به علت ارزانی انرژی و پایین بودن نسبی سهم هزینههای انرژی به سایر هزینهها در سبد هزینه خانوار، درخصوص چگونگی مصرف انرژی در ساختمانها و شناخت عوامل موثر بر مصرف انرژی اقدام اساسی صورت نگرفته است.
نتایج تحقیقات نشان داده است ویژگیهای فیزیکی واحدهای مسکونی و ویژگیهای جمعیتی اثر معنی داری بر مصرف انرژی خانوار (برق و گاز) دارند.