نگاهی به ویژگی‌های مسکن در ۳ کشور پیشرفته آسیایی؛
چشم‌بادامی‌ها در چه خانه‌هایی زندگی می‌کنند؟
- دوشنبه 28 مرداد 1398 ساعت 11:28
به گزارش ایسنا، ساخت‌وساز در کشورهای مختلف بر اساس قوانین خاصی انجام می‌شود و هر کشوری بسته به فرهنگ و اصول خاص خود، ساختمان‌هایش را می‌سازد.
کره جنوبی
کره جنوبی به‌عنوان یکی از بهترین مناطق برای زندگی در جهان مطرح است، کشور پیشرفته‌ای که اقتصاد در آن به‌سرعت از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰ رشد داشته است و تعادل درآمد در این کشور مشاهده می‌شود. کره جنوبی از برخی جهات از ژاپن پیشی گرفته است. معماری ساختمان‌ها و مجتمع‌های آپارتمانی در این کشور بسیار زیبا هستند.
کره جنوبی بر نهاد خانواده تاکید دارد و طراحی آپارتمان‌ها این موضوع را منعکس می‌کنند. سازندگان به‌جای اینکه به دنبال سود حداکثری باشند، سعی در ارائه بهترین شرایط زندگی برای افراد دارند. آپارتمان‌ها معمولا ۱۵ تا ۳۰ طبقه هستند و فضاهای باز در آن‌ها بسیار است، تمامی واحدها، گرمایش از کف و اتصالات با تکنولوژی پیشرفته دارند.
متراژ آپارتمان‌ها در این کشور از ۴۰ متر با یک اتاق‌خواب تا بیش از ۳۰۰ متر با ۶ اتاق‌خواب متفاوت است. بیشتر این آپارتمان‌ها در محدوده ۸۰ تا ۲۰۰ مترمربع هستند و ۲۰ تا ۳۰ درصد متراژ به فضای بالکن اختصاص داده شده است.
ازآنجایی‌که خانواده برای کره جنوبی بسیار حائز اهمیت است، کودکان تا زمانی که ازدواج نکرده‌اند از خانواده جدا نمی‌شوند و بنابراین، آپارتمان‌های بزرگ کاربرد بیشتری دارند.
البته خانه‌های سنتی در کره یک طبقه هستند و گرمایش آن‌ها از کف است. اولین مجموعه آپارتمانی این کشور در سال ۱۹۵۸ ساخته شد، اما زیاد موردتوجه قرار نگرفت. مجتمع آپارتمانی که از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۴ ساخته شد (Mapo) و انقلابی را ایجاد کرد شامل ۱۰ ساختمان ۶ طبقه بود. متراژ آپارتمان‌ها ۳۰ تا ۵۰ متری و تعداد افرادی که تمایل به زندگی در طبقات پنجم و ششم را داشتند بسیار اندک بودند.
در سال ۱۹۹۰ تنها ۲۲.۹ درصد از خانواده‌های کره‌ای در آپارتمان زندگی می‌کردند تا سال ۲۰۰۵ این تعداد بیش از دو برابر شد و ۵۲.۵ درصد از خانواده‌ها آپارتمان‌نشین شدند. در حال حاضر این تعداد در حال افزایش است. بسیاری از شهرهای کره جنوبی به همراه شهرهای چین، نمای یکنواختی برای ساختمان‌ها دارند.
در آپارتمان‌های این کشور، اتاق نشیمن، اتاق ناهارخوری و آشپزخانه در مرکز آپارتمان قرار دارد و اتاق‌خواب‌ها در گوشه‌ها قرارگرفته‌اند. استاندارد کف تا سقف، ۲.۷ متر است و با سقف کاذب، ارتفاع سقف حدود ۲.۴ متر می‌شود. درها نزدیک به سقف قرار دارند و همه آپارتمان‌ها دارای بالکن هستند.
ژاپن
ژاپن، یکی از بهترین مکان‌ها برای زندگی است. اقتصاد این کشور پس از جنگ جهانی دوم رشد کرده است، اما از دهه ۱۹۹۰ این رشد آرام تر شده است. این کشور از پیشرفته‌ترین اقتصادهای جهان است، اما به‌عنوان یکی از زشت‌ترین کشورهای توسعه‌یافته معرفی شده است. معماری در این کشور بسیار ساده بوده و آسمان‌خراش‌ها در مرکز شهر و ساختمان‌های متراکم در این کشور بسیار دیده می‌شود. تعداد زیادی کابل نیز در خیابان‌ها مشاهده می‌شوند. خیابان‌های باریک با عرض چهار متر که هیچ پیاده‌رویی ندارند و گاهی به علت خطوط برق مسدود می‌شوند نیز از ویژگی‌های این کشور است. دو اتومبیل به‌صورت موازی در این خیابان‌ها نمی‌توانند عبور کنند. ظاهرا هیچ قانونی برای حداقل فاصله بین ساختمان‌ها وجود ندارد؛ از ۵۰ سانتی‌متر شروع می‌شود، اما بیشتر خانه‌ها حداقل دو متر با یکدیگر فاصله دارند. متوسط اندازه خانه در ژاپن ۹۵ مترمربع است.
مسکن دولتی در ژاپن، از سال ۱۹۹۵ ساخته‌شده که برای افراد فقیر در نظر گرفته شده است. این آپارتمان‌ها قرار است که تخریب و آپارتمان‌های مدرن و مجهز جایگزین آن‌ها شوند. آپارتمان‌های معمولی، ۶۰ متر با دو اتاق‌خواب و یا ۸۰ متر با سه اتاق‌خواب هستند، اما بررسی‌ها نشان داده است که آپارتمان‌های کوچک سه متری که شامل یک تخت تاشو و سرویس بهداشتی مشترک است هم در این بلوک‌ها دیده می‌شود. بیشتر خانه‌ها از چوب ساخته‌شده و ۸۰ درصد آن‌ها کمتر از ۳۰ سال قدمت دارند. ساختمان‌های چوبی مجاز به داشتن حداکثر دوطبقه هستند.
هنگ‌کنگ
بسیاری از افراد، هنگ‌کنگ را بزرگ‌ترین شهر جهان می‌دانند، اما بیشتر به‌عنوان یک مکان توریستی به آن نگاه می‌کنند و شرایط زندگی در این کشور را خوب نمی‌دانند. فرودگاه بین‌المللی این کشور بر روی یک جزیره مصنوعی ۱۲ کیلومترمربعی ساخته‌شده است. چهار پل معلق، پنج تونل زیرآبی و همچنین گران‌ترین املاک و مستغلات در این کشور وجود دارد.
آمار دقیق در مورد میانگین اندازه آپارتمان در دسترس نیست، اما آپارتمان‌ها از دهه ۱۹۸۰ به ۳۰ تا ۴۰ مترمربع کاهش یافته و سپس به ۴۰ تا ۵۰ مترمربع رسیده‌اند. کارشناسان عنوان کردند بیش از ۹۰ درصد از خانواده‌های هنگ‌کنگی امروزه در خانه‌های کوچک‌تر از ۶۵ مترمربع زندگی می‌کنند.
روستاها در هنگ‌کنگ هم آپارتمانی بوده و بیشتر ساختمان‌ها دو تا چهار طبقه هستند. البته دولت، حداکثر تراکم ساختمان در روستاها را به سه‌طبقه محدود کرده است، اما به علت کمبود جا، طبقه چهارم هم ساخته‌شده است و گاهی طبقه پنجم هم در این مناطق دیده می‌شود. عرض خیابان‌های روستایی به‌اندازه یک و نیم متر است و هر روستا یک پارکینگ مشترک دارد.
ثبت نظر
