نگاهی به طرح‌های مسکنی دولت‌های قبل
- سه شنبه 26 مرداد 1400 ساعت 10:14
به گزارش صما، یکی از اصلی‌ترین شعارهای حجت‌الاسلام رئیسی در مناظرات انتخابات ریاست جمهوری، شعار ساخت سالانه یک‌میلیون واحد مسکونی یا ۴ میلیون مسکن در دولت سیزدهم بود؛ شعاری که با ازدواج جوانان همراه و از طرف رئیس‌جمهور اعلام شد ما به جوانان می‌گوییم ازدواج از شما خانه‌دار شدن از ما؛ همین شعار پایه‌ای شد تا این طرح با عنوان «مسکن زندگی» نام‌گذاری شود.
دولت‌های بعد از جنگ، صندوق‌های پس‌انداز مسکن
طرح ساخت سالانه یک‌میلیون مسکن، بزرگ‌ترین طرحی است که تاکنون در بخش ساخت‌وساز از سوی دولت‌های بعد از انقلاب مطرح شده است؛ غیر از طرح‌هایی که دولت‌های پیش از جنگ تحمیلی در بخش مسکن طراحی و به دلیل شرایط خاص سیاسی حاکم بر کشور در آن زمان، به‌صورت ناقص اجرا کردند، بعد از جنگ تحمیلی در دوره‌هایی که آخوندی و سعیدی کیا وزارت مسکن را در اختیار داشتند، برنامه‌های مسکنی سیاست‌گذاران بخش مسکن، عمدتاً به سمت تحریک تقاضا از سوی خانوارها با استفاده از صندوق‌های قرض‌الحسنه تمایل داشتند.
دولت دهم؛ مسکن مهر
بزرگ‌ترین طرح مسکنی پس از انقلاب در دولت دهم با طرح مسکن مهر و برنامه‌ریزی برای ساخت ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار واحد مسکونی آغاز و اجرا شد که به دلیل تغییر سیاست‌ها در دولت یازدهم و عدم‌حمایت عباس آخوندی از طرح مسکن مهر، اجرای آنکه قرار بود دوساله انجام شود، به درازا کشید و بخشی از آن به دولت سیزدهم منتقل شد.
دولت یازدهم؛ مسکن اجتماعی
آخوندی نیز طرح مسکن اجتماعی را با عنوان حمایت از دهک‌های یک تا ۳ درآمدی جامعه مطرح کرد که به توفیق چندانی دست نیافت و تنها خروجی آن، واگذاری برخی واحدهای مسکن مهر بدون متقاضی در شهرهای کوچک، واحدهای مسکن خیّرساز و چند پروژه محدود میان وزارت راه و شهرسازی، بنیاد مسکن، بنیاد مستضعفان، کمیته امداد، سازمان بهزیستی، سازمان تأمین اجتماعی، وزارت رفاه و دیگر دستگاه‌های خدمات رسان به اقشار مستضعف به نام مسکن اجتماعی بود.
دولت دوازدهم؛ مسکن ملی
محمد اسلامی که پس از استعفای آخوندی به وزارت راه و شهرسازی با شعار تولید مسکن وارد شد، طرح اقدام ملی مسکن یا مسکن ملی را کلید زد که به علت طولانی شدن روند ثبت‌نام و تأیید افراد مشمول، تعدادی از این واحدها در شهرهای کوچک با دستور رئیس‌جمهور سابق افتتاح شد؛ به گفته وزیر راه و شهرسازی ۵۳۰ هزار واحد ذیل طرح اقدام ملی مسکن در حال احداث است.
دولت سیزدهم؛ مسکن زندگی
اخیراً تعدادی از کارشناسان و استادان حوزه و دانشگاه در نامه‌ای به حجت‌الاسلام رئیسی با تمجید از تلاش وی برای توسعه مسکن خانوارها و همچنین شعار مسکن زندگی (ساخت ۴ میلیون مسکن در دولت سیزدهم) نقطه نظراتی نیز در این خصوص داشته‌اند.
نکاتی که در این نامه به رئیس‌جمهور یادآور شده، علاوه بر یادآوری ایجاد توانایی خانه‌دار شدن برای خانواده‌های متوسط، برخی مسائل مغفول مانده در طرح‌های مسکنی دولت‌های پیشین است که مهم‌ترین آن عدم توجه به آمایش سرزمین بوده است.
«ازدحام بی‌رویه جمعیت در مناطق خاص و کلان‌شهرها، توأم با تخریب محیط‌زیست»، «ناسازگاری فضاهای زیست با هویت، فرهنگ و سبک زندگی ایرانی اسلامی و درنتیجه تضعیف بنیان خانواده و کاهش احساس آرامش و سلامت عمومی»، «تصدی‌گری دولتی و به‌تبع آن ایجاد بار مالی سنگین بر دوش دولت‌ها و کاهش مشارکت مردم در حل معضل مسکن» و «سوداگری در زمین و مسکن و درنتیجه افزایش فاصله طبقاتی، رشد سکونتگاه‌های غیررسمی و حاشیه‌نشینی» از دیگر نکاتی است که کارشناسان در نامه خود به رئیس‌جمهور متذکر شده‌اند.
راهکارهای پیشنهادی به وزارت راه و شهرسازی دولت سیزدهم
کارشناسان در این نامه با ابزار نگرانی از احتمال تکرار برخی از رویکردهای غلط که در طرح‌های مسکنی دولت‌های پیشین بوده، در طرح مسکن زندگی، راهکارهایی را نیز پیشنهاد کرده‌اند:
۱. مسکن منحصر به سکونت‌گاه و خوابگاه نباشد و زمینه رشد فضائل اخلاقی را هموار کند.
۲. طرح مسکن زندگی، زمینه‌ساز تمرکززدایی و مهاجرت معکوس از کلان‌شهرها به شهرهای مساعدتر برای زندگی را با آمایش صحیح سرزمین فراهم کند.
۳. جانمایی و مکان‌یابی طرح‌های مسکن زندگی به نحوی باشد که حتی‌الامکان وابسته به منابع استان‌های دیگر نباشند.
۴. سیاست کلی در طرح مسکن به‌گونه‌ای باشد که زمینه‌ساز کاهش تصدی‌گری دولتی و ارتقای مشارکت‌های مردمی باشد.
۵. نگاه به مسکن در مقیاس محل و به گونه‌های در نظر گرفته شود که نیازهایی از قبیل نیازهای فرهنگی، حمل‌ونقل عمومی، پیاده مداری، مسیرهای دوچرخه، فضاهای شهری سرزنده و خدمات متنوع آموزشی، درمانی، تفریحی، اداری و فضای سبز، به‌صورت روزمره تا هفتگی، در سطح محله تأمین شود.
اراضی دولتی به مردم داده شود
کارشناسان در نامه خود به رئیس‌جمهور خواستار آزادسازی منضبط زمین در سطح آمایش سرزمین و توسعه افقی شهرها شد و اعلام کرده‌اند: البته توسعه افقی به معنای وسیع شدن بی‌رویه و گسترش پراکنده شهرها نیست؛ بلکه ملزم به رعایت قاعده‌های خاص خود است.
چه کسی گفته شهرها نباید افقی رشد کنند؟
با یک محاسبه کمی و عددی می‌توان امکان ساخت شهرهایی با توسعه افقی در کشور را اثبات کرد.
به‌طور مثال اگر فرض شود مطابق با سرانه‌های ذکرشده در آئین‌نامه شورای عالی شهرسازی و معماری، به ازای هر نفر ۱۰۶ مترمربع فضا برای کاربری‌های غیرمسکونی، نظیر فضاهای آموزشی، درمانی، تجاری و… در نظر گرفته شود؛ یا حتی برای هر خانوار ایرانی هزار مترمربع مساحت برای احداث مسکن لحاظ شود، سطح موردنیاز برای جمعیت ۸۵ میلیون نفری ایران، معادل تنها ۲ درصد از مساحت کشور خواهد بود.
فقط یک درصد مساحت کشور مسکن داریم
کارشناسان اقتصادی معتقدند در شرایط فعلی، کل مساحت اشغال‌شده توسط شهرها و روستاها، حدود یک درصد از پهنه سرزمینی کشور است. این در حالی است که شاخص مؤثر دسترسی به مسکن در ایران به حدود ۹۰ سال رسیده است؛ با توجه به مساحت و وسعت فضاهای زیست پذیر، امکان توسعه افقی شهرها و اجتناب از پیامدهای منفی مرتفع سازی حداقل در کشور ما وجود دارد. کما اینکه بسیاری از کشورهای غربی نیز برخلاف دهه‌های گذشته و ظاهر تبلیغاتی و رسانه‌ای شأن، سال‌هاست به این سمت قدم برداشته‌اند.
مشاور وزیر راه و شهرسازی دولت یازدهم: هم توان فنی ساخت سالی یک‌میلیون را داریم و هم تقاضای خانوارها
غلامرضا سلامی کارشناس اقتصادی با بیان اینکه ازنظر فنی، توانایی‌های کشور در حدی هست که ساخت سالانه یک‌میلیون واحد مسکونی امکان‌پذیر باشد، گفت: ازنظر تقاضای بالقوه نیز این امکان وجود دارد.
وی افزود: سالانه تا ۶۰۰ هزار ازدواج و مسکن اولی وجود دارد؛ همچنین می‌توانیم سالی ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار واحد مسکونی فرسوده را نوسازی یا بازسازی کنیم.
دبیر کل سابق جامعه حسابداران رسمی ایران یادآور شد: نکته مهم این است که این تقاضای مسکن و این حجم از ساخت‌وساز قرار است به چه صورت تأمین مالی شود؛ قدرت خرید مردم به‌اندازه‌ای نیست که بتوانند واحدهایی که ساخته می‌شود را بخرند.
برای تأمین مالی این تعداد مسکن باید برنامه‌ریزی دقیق شود
وی ادامه داد: در استطاعت دولت نیست که بتواند به این خریداران کمک کند؛ اگر برای هر واحد ۵۰۰ میلیون تومان تسهیلات در نظر گرفته شود، برای ساخت یک‌میلیون مسکن، ۵۰۰ هزار میلیارد تومان تسهیلات لازم است که خارج از توان بانک‌هاست.
مشاور وزیر راه و شهرسازی دولت یازدهم تصریح کرد: حتی اگر در استطاعت بانک‌ها هم باشد که بتوانند این حجم تسهیلات را بدون آنکه به رشد نقدینگی دامن زده شود، پرداخت کنند، در توان گیرنده وام نیست که بتواند اقساط آن را حتی با نرخ بهره زیر ۲۰ درصدی بازپرداخت کند. اگر دولت قصد داشته باشد این تسهیلات را یارانه‌ای پرداخت و کند و در نرخ بهره این وام مشارکت کند، این رقم به سالانه ۵۰ هزار میلیارد تومان می‌رسد.
تخصیص اراضی دولتی داخل شهرها برای ساخت‌وساز، رانت‌زا است
سلامی در خصوص تأمین زمین و افزایش محدوده شهرها گفت: اگر قرار باشد اراضی دولتی برای ساخت مسکن در داخل شهرها باشد، با این مشکل مواجهیم که اولاً اراضی دولتی محدود است و ثانیاً این اراضی در نقاط مختلف کلان‌شهرها قرار دارد که درنتیجه اعطای اراضی دولتی در مناطق برخوردار و مرغوب به افراد خاص، سبب ایجاد رانت و تبعیض می‌شود.
راهکاری برای گسترش شهرها بدون ایجاد بار مالی برای دولت
وی خاطرنشان کرد: اگر هم قرار باشد اراضی واقع در خارج از محدوده شهرها واگذار شود، صرف زمین به‌تنهایی زمینه ایجاد ساخت‌وساز نیست؛ بلکه توسعه اراضی مسکونی شهرها نیازمند ایجاد زیرساخت‌های آب، برق، فاضلاب، گاز، ارتباطات، حمل‌ونقل عمومی، مراکز آموزشی، درمانی، انتظامی و… است؛ بنابراین اعطای زمین‌های دولتی هم رایگان نخواهد بود و هزینه دارد؛ مگر اینکه نهاد توسعه گر راه‌اندازی شده و این زمین‌ها در اختیار این نهادها قرار گیرد و این نهادهای توسعه گر با استفاده از سرمایه‌گذاری خودشان، اقدام به آماده‌سازی این زمین‌ها و سپس پیش‌فروش مسکن کنند؛ هزینه سرمایه‌گذاری این نهادها نیز با استفاده از ساخت واحدهای تجاری و فروش آن‌ها، مستهلک شود.
ثبت نظر
