به گزارش دنیای اقتصاد، امروز چند تولیدکننده بزرگ آلومینیوم کشور تلاش میکنند با تامین مواد اولیه و افزایش ظرفیت تولید پس از تامین نیاز داخل در حوزه صادرات نیز رقابت خوبی داشته باشند، اگرچه مجموع تولید آنها نسبت به کشورهای حاشیه خلیجفارس قابلتوجه نیست؛ این در حالی است که کشورهای حاشیه خلیجفارس در چند سال اخیر سرمایهگذاری خوبی در این صنعت انجام داده و بهنوعی در بازارهای رقابتی از ایران سبقت گرفتهاند.
در این میان شرکت آلومینیوم ایران را باید از اصلیترین بازیگران این صنعت در کشور دانست که کار خود را پنج دهه قبل بهعنوان اولین تولیدکننده شمش آلومینیوم در ایران و خاورمیانه شروع کرد. زمانی که در غرب آسیا اصولا صنایع معدنی وجود نداشت.
این شرکت که با ظرفیت تولید سالانه ۱۸۴ هزار تن انواع محصولات شمش و محصولات آلومینیومی با سرمایه ۵۲۰ میلیارد تومان در حال فعالیت است، درمجموع عملکرد ۱۲ ماه سال گذشته خود، ۳۸۳۸ میلیارد تومان فروش داشته است.
آمارها نشان میدهد که این شرکت در بهمنماه بیشترین میزان فروش را به خود اختصاص داده است.
از سویی دیگر ایرالکو در سال گذشته موفق به ثبت رکورد تولید شد و تولید بیش از ۱۸۵ هزار تن را به ثبت رساند، این در حالی است که تامین مواد اولیه با توجه به شرایط تحریم دشوار و بر قیمت تمامشده اثرگذار خواهد بود. عنوان صادرکننده نمونه از دیگر اتفاقاتی بود که ایرالکو در کارنامه سال ۹۹ خود به ثبت رساند.
اما بدون شک شرایط تولید در سال ۱۴۰۰ نهتنها برای ایرالکو، بلکه برای تمامی واحدهای تولید صنایع معدنی دشوار خواهد بود.
اما بزرگان این صنعت یعنی ایرالکو، المهدی، آلومینای ایران و آلومینیوم جنوب میتوانند در سال جاری از راهکارهای جدیدی استفاده کنند. سیاست سرمایهگذاری در کشوری دیگر میتواند راهکاری مناسب برای فعالان این صنعت به جهت تامین مواد اولیه باشد. بهعنوانمثال معادن بوکسیت متعلق به ایران در کشور گینه میتواند بهترین فرصت برای احداث کارخانههای تصفیه آلومینا و یا تامین و حمل بوکسیت و ارسال به کشور باشد.
هرچند راهکارهای بسیاری برای تامین مواد اولیه این صنعت وجود دارد، اما در این میان نباید نقش سیاستهای خارجی و اثرگذاری آن در محدودیتهای واردات و صادرات را نادیده گرفت.
درواقع با ادامه تحریمها زنگ خطر برای صنعت آلومینیوم به صدا درخواهد آمد و مشکلات این صنعت افزایش مییابد. این در حالی است که در سالهایی نهچندان دور ایرالکو اولین تولیدکننده شمش آلومینیوم در خاورمیانه بود، اما عدم بهکارگیری راهکارهایی برای تامین مواد اولیه باعث شد کشورهای حاشیه خلیجفارس در این صنعت از ایران پیش افتند. در این میان پرونده پروژهای به نام بوکسیت گینه نیز سالها بینتیجه روی میز خاک میخورد و در چند سال اخیر با اقدامات صورت گرفته در سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) بار دیگر این پروژه در دستور کار قرار گرفت تا مطالعات فنی اقتصادی برای آن انجام شود.
امروز این صنعت بیش از هر زمان دیگری نیازمند تعامل با بازارهای جهانی است تا مواد اولیه خود را تامین کند.
اما در آنسوی ماجرا اتفاق دیگر در این صنعت، توسعه واحدهای پاییندستی است که میتواند بر ارزشافزوده محصولات صادراتی نیز اضافه کند. درواقع دولت باید در راستای تامین مواد اولیه و توسعه واحدهای پاییندستی اقدام و موانع را در سال «تولید، پشتیبانیها، مانعزداییها» رفع کند.
امروز صنایع بزرگ بالادستی آلومینیوم یعنی ایرالکو، آلومینیوم جاجرم، سالکو و... نیازمند راهکارهایی برای تامین مواد اولیه هستند تا بتوانند علاوه بر تامین نیاز داخل در صادرات نیز رقابت خوبی با سایر تولیدکنندگان داشته و نیاز ارزی خود را تامین کنند.
تقاضای صنعت آلومینیوم در جهان رو به افزایش بوده و در ۱۰ سال اخیر رشد خوبی از خود بهجای گذاشته است، ایران نیز در همین دوره توسعه خوبی در صنعت آلومینیوم داشته، اما نباید فرصت حضور در بازارهای جهانی را از دست داد.