سالن شهریار در آرامش کامل!

برگزاری این نمایشگاه در محل دائمی نمایشگاه ‏های بین ‏المللی تبریز، همزمان بود با برپایی اولین نمایشگاه بین‏ المللی سازه ‏ها، نماها و معماری ساختمان. در این دوره 50 واحد تولیدی خدماتی و بازرگانی از استان ‏های تهران، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، فارس، البرز و نمایندگی‏ هایی از کشورهای ترکیه، چین و آلمان تولیدات خود را در زمینه انواع پروفیل، یراق ‏آلات، سیستم ‏های هوشمند، ماشین ‏آلات ساخت و تولید در و پنجره و نما، نماهای چوبی، فلزی، سنگی، آجری و غیره به نمایش گذاشتند.

برای مشاهده فایل پی دی اف کلیک کنید.

پنجره ایرانیان نیز مانند همیشه حضوری پررنگ در این نمایشگاه داشت و تلاش کرد تا در حد توان این رویداد تخصصی را بازتاب دهد. اما از آنجا که پنجره ایرانیان همواره اعلام کرده که تریبون فعالان صنعت در و پنجره کشور است و از آنجا که یکی از وظایف اصلی خود را انعکاس دغدغه‏ های این عزیزان می‏ داند، ذکر چند نکته از نمایشگاه که بیش از همه در سخنان غرفه‏ داران به گوش می ‏خورد، در اینجا لازم می‏ نماید. البته باید توجه داشت که هدف از طرح هر گونه انتقاد، تنها اصلاح و بهبود شرایط پیش رو می‏ باشد؛ و بر اساس این رویکرد جا دارد به نحوه برگزاری نمایشگاه‏ هایی از این دست، که جزو رویدادهای مهم این صنعت به شمار می ‏آیند، نگاهی دقیق‏ تر انداخته و بکوشیم تحلیلی انتقادی ارائه دهیم.
نمایشگاه این دوره‏ نیز مانند همیشه با نقاط ضعف و قوت چندی همراه بود و نظرات متفاوتی را برانگیخت. اما دو نکته بیش از همه توجه‏ ها را به خود جلب می ‏کرد. نخست تاریخ برگزاری این نمایشگاه بود. نمایشگاه تبریز دقیقا یک هفته پس از نمایشگاه صنعت ساختمان تهران و یک هفته پیش از نمایشگاه در و پنجره اصفهان برگزار می‏ شد. البته از سازوکار انتخاب تاریخ این نمایشگاه اطلاع چندانی نداریم؛ اما آنچه مشخص است چنین زمانی برای برپایی چنین نمایشگاهی هرگز مناسب نبود. بدون تردید فرصت مهیا شدن برای شرکت در این نمایشگاه بسیار اندک بود. در واقع انتخاب چنین تاریخی، مشکلاتی را برای شرکت‏ های علاقمند به حضور در این نمایشگاه به ‏وجود آورد. همچنان که شاهد حضور کم ‏شمار شرکت ‏ها در این نمایشگاه بودیم. حتی برخی از بزرگترین تولیدکنندگان شهر تبریز نیز در این نمایشگاه شرکت نکرده بودند. البته مقصود آن نیست که تاریخ برگزاری نمایشگاه عامل اصلی کم‏ شمار بودن شرکت‏ کنندگان آن بوده، اما به‏ هرحال یک از عوامل تاثیرگذار بوده است. از سوی دیگر، تاثیر این عامل بر حضور بازدیدکنندگان هم اندک نبود. در واقع این عامل سبب شده بود فرصت و نیز انگیزه آن دسته از فعالان صنعت در و پنجره که به‏ صورت حرفه ‏ای‏ تر از نمایشگاه ‏های سراسر کشور بازدید می‏ کنند، برای حضور در این نمایشگاه کاهش یابد.
نکته دوم، تبلیغات بسیار ناچیز این نمایشگاه بود؛ نکته ‏ای که کاملا مشهود بوده و البته از زبان بسیاری از شرکت‏ کنندگان در نمایشگاه تبریز نیز شنیده می ‏شد. به جرات می‏ توان گفت حجم تبلیغات صورت گرفته هرگز زیبنده تبریز، شهری با چنین توانمندی‏ های صنعتی، نبود. به صورتی که اگر بنرهای برخی از شرکت‏ های حاضر در نمایشگاه در برخی نقاط شهر الصاق نشده بود، عملا هیچ نشانی از برگزاری چنین نمایشگاهی در سطح شهر به چشم نمی ‏خورد. به نظر می ‏رسد یکی از نخستین وظایف برگزارکنندگان یک نمایشگاه اطلاع ‏رسانی در مورد آن باشد، وگرنه حضور در چنین نمایشگاهی و به جان خریدن هزینه‏ های بسیار، از جمله بهای غرفه ‏ها و نیز هزینه ‏های کمرشکن شرکت ‏کنندگان از دیگر شهرهای کشور، با وجود بی ‏اطلاعی اکثر شهروندان آن شهر چه معنا و فایده‏ ای می ‏تواند داشته باشد.
رئیس هیات مدیره و مدیر عامل ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎه ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺗﺒﺮﯾﺰ، در کتاب این نمایشگاه به ‏درستی و تیزبینی چنین آرزو کرده است: «امید است برپایی این گونه نمایشگاه ‏های تخصصی و بین ‏المللی زمینه‏ ساز تبادل نظر و انتقال تجربه ‏های متخصصان و کارشناسان بوده و امکان ارتباط مستقیم تولیدکنندگان و بازرگانان داخلی و خارجی را با انبوه ‏سازان و پیمانکاران ساختمان و عموم مردم که مصرف‏ کننده نهایی هستند به نحو احسن ایجاد نماییم.» در اینجا پرسشی که به ذهن متبادر می ‏شود آن است که چه عاملی بیشتر از تبلیغات و آگاهی ‏رسانی عمومی می‏ تواند «امکان ارتباط مستقیم تولیدکنندگان و بازرگانان داخلی و خارجی را با انبوه ‏سازان و پیمانکاران ساختمان و عموم مردم» فراهم کند؟ و این مهم بر عهده چه فرد یا نهادی است؟
بدون تردید دلیل اصلی چنین انتقادهایی آن است که از شهری مانند تبریز، به‏ ویژه با امکانات نمایشگاهی فراوان، انتظار می ‏رود تا به ‏گونه ‏ای ترتیبات برگزاری یک نمایشگاه را فراهم آورد که دست‏ کم استقبال قابل قبولی از آن صورت گیرد. روی‏ هم رفته، انتظارات از شهری که تلاش می ‏کند خود را به «شهر نمایشگاهی خاورمیانه تبدیل کند» فراتر از این است. در پایان، پنجره ایرانیان باز هم آمادگی خود را برای انعکاس نظرات مختلف درباره این موضوع، به ‏خصوص نظرات برگزارکنندگان محترم نمایشگاه تبریز با کمال میل اعلام می ‏کند.
در نمایشگاه تبریز خبرنگار پنجره ایرانیان مانند همیشه، به سراغ غرفه ‏داران صنعت در و پنجره رفت و گفتگویی با آنها انجام داد. آنچه در ادامه می ‏خوانید پاسخ این عزیزان به سه پرسش زیر است.
پرسش 1: در مورد فعالیت‏ های شرکت خود توضیح دهید.
پرسش 2: با چه هدفی در نمایشگاه تبریز حضور به هم رساندید و آیا محصول جدیدی در این نمایشگاه ارائه کرده ‏اید؟
پرسش 3:‏ ارزیابی شما از هفتمین نمایشگاه در و پنجره تبریز چیست؟

نشریه پنجره ایرانیان ــ سال هشتم ــ شماره 96 ــ مهر 94