رحمت اله پورموسی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: به دلیل آنکه اشتغال مهم‌ترین معضل حال کشور است، تمام کاندیداهای ریاست جمهوری بیشتر روی این مساله متمرکز شده‌اند و در تمام گفت‌وگوها، سخنرانی‌ها و مناظراتشان از کم کردن نرخ بیکاری، اشتغال و ارقام ایجاد شغل صحبت می‌کنند.

وی ادامه داد: معتقدم در همه ادوار ایجاد شغل در قالب یک شعار باقی‌مانده و به مرحله عمل نرسیده و ممکن است کارهایی انجام شده باشد ولی هدف‌گذاری اصلی که ریشه‌کن کردن بیکاری در کشور و به‌تبع آن از بین بردن ناهنجاری‌های ناشی از آن است، اتفاق نیفتاده است.

 این فعال کارگری با اشاره به نام‌گذاری امسال به نام تولید و اشتغال، خاطرنشان کرد: وجه مشترک نام‌گذاری سال‌ها عمدتا موضوع اقتصادی است و تکرار و تاکید آن از سوی مقام معظم رهبری به دلیل حل نشدن مشکلات اقتصاد و ناکامی در تحقق اهدافی همچون اشتغال بوده است.

 وی با بیان اینکه دولت‌ها باید از ابزارهایی که در اختیار دارند، برای اشتغال‌زایی استفاده کنند، افزود: اگر اشتغال به منابع مالی نیاز دارد، این منابع تزریق شود، اگر تولید کارخانه‌ها دچار مشکل شده یا مواد اولیه ندارد، مشکلات آن‌ها ریشه‌یابی و تامین شود. اگر بروکراسی‌های اداری و بانکی مانع مشارکت کارآفرینان می‌شود، این بروکراسی‌ها از بین برود و در همه این موارد دولت نقش اساسی در حمایت دارد.

 مشاور کانون شورای اسلامی کار خراسان رضوی در ادامه با اشاره به اتکای اقتصاد ایران به درآمدهای نفتی، گفت: امروز در بحث تولید و اشتغال با دو رویکرد متناقض و متضاد روبه‌رو هستیم؛ از یک‌سو بر لزوم توجه به اشتغال و تولید داخلی تاکید داریم ولی از طرف دیگر تولید و اشتغال مورد بی‌مهری قرار می‌گیرد.

 پورموسی گفت: اگر می‌خواهیم توسعه صادرات غیرنفتی داشته باشیم، باید از نفت عبور کنیم و به یک کشور صنعتی ـ تولیدی تبدیل شویم ولی همچنان اتکا به درآمدهای نفتی و مالیات را حفظ کرده‌ایم.

 این فعال کارگری با اشاره به ظرفیت‌های بالای کشور در عرصه‌های مختلف گفت: بسیاری از کشورهای اروپایی که پتانسیل‌های کشور ما را ندارند با کمترین امکانات، اشتغال گسترده‌ای ایجاد کرده‌اند ولی ما با داشتن ظرفیت‌های بسیار هنوز نتوانسته‌ایم بیکاران را ساماندهی کنیم و نرخ بیکاری را به حد مطلوب کاهش دهیم.

 وی سه مولفه نیروی انسانی، منابع مالی و مدیریت را در بقای یک بنگاه اقتصادی موثر دانست و با اشاره به تعطیلی برخی از کارخانه‌های معروف در کشور گفت: زمانی اسم برخی برندها سر زبان‌ها بود ولی امروز دیگر نامی از آنها نیست و به علل مختلفی مثل سوء مدیریت در یک مقطع، فرسوده بودن ماشین‌آلات، منابع مالی و عدم نقدینگی تعطیل‌شده و از یادها رفتند درحالی‌که اگر حمایت و همراهی دولت و دستگاه‌های متولی باشد یک شرکت یا کارخانه معتبر هرگز تعطیل نمی‌شود.