به گزارش فارس، وحید امیدوار فارغ‌التحصیل رشته مهندسی مواد در مقطع کارشناسی ارشد است که به‌عنوان یک جوان اراکی موفق به تولید «قرص آهن» با استفاده از مهندسی معکوس شده و کشور را از خروج ارز از کشور بی‌نیاز کرده است.

امیدوار می‌گوید: سال 98 به همراه چند نفر از دوستانم از یک شرکت در ساوه بازدید کردیم، همان بازدید کافی بود که جرقه تولید یک محصول کاملا وارداتی در ذهنمان زده شود، محصولی که از چین وارد می‌شد و مدیران شرکت ساوه‌ای از کیفیت و قیمت آن رضایت نداشتند و کیفیت پایین آن را موجب کاهش کیفیت محصول خود می‌دانستند.

این جوان نخبه اراکی از ثبت شرکت پس از شکل گرفتن ایده ساخت قرص آهن خبر داده و می‌افزاید: شرکت بهساز آلیاژ در سال 98 با هدف تولید آمیژان‌های مورد مصرف در صنایع ریخته‌گری و آلومینیوم به‌عنوان یکی از واحدهای فناور پارک علم و فناوری استان مرکزی به ثبت رسید.

امیدوار با اشاره به اینکه با گرد هم آمدن چند نفر از فارغ‌التحصیلان رشته مهندسی مواد، کار تبدیل ایده به محصول به‌منظور تولید قرص آهن آغاز شد، بیان می‌کند: آمیژان‌های آلومینیوم محصولی است که در آلیاژسازی و در ساخت فویل‌های آلومینیوم، صنایع غذایی، صنایع ریخته‌گری، هوا و فضا، صنایع دروپنجره و دیگر صنایع به‌عنوان یک ماده اولیه مورداستفاده قرار می‌گیرد تا محصول نهایی استحکام کافی را داشته و کیفیت بالایی داشته باشد.

وی ادامه می‌دهد: بعد از 9 ماه تحقیق و پژوهش از طریق مهندسی معکوس محصول آلمانی‌ها، چینی‌ها و هلندی‌ها ترکیب قرص آهن را پیدا کرده و برای نخستین بار در کشور دست به تولید این محصول زدیم

امیدوار می‌گوید: بعد از دستیابی به ترکیب مواد متوجه شدیم یکی از ترکیب‌های آن در ایران وجود ندارد که برای آن جایگزین تعریف کرده و موفق شدیم ماده جایگزین را در ترکیب‌ محصول به کار برده و بعد از سه ماه نمونه اولیه را تولید و روانه بازار کنیم که با توجه به کیفیت به‌مراتب بالاتر آن از مشابه چینی، توانست رضایت مشتریان را جلب کند.

وی با بیان اینکه این محصول در مقایسه با سایر آمیژان‌های مورد مصرف در صنایع آلومینیوم دارای مزیت‌های زیادی ازجمله میزان جذب بالا، حداقل زمان جذب و حداقل آلودگی‌های زیست‌محیطی است، خاطرنشان می‌‌کند: بعد از موفقیت در تولید قرص آهن، اقدام به تولید قرص منگنز کردیم، قرص مس را نیز به‌صورت پایلوت به مرحله آزمایش تولید رساندیم، اما به دلیل سرمایه اندک نتوانستیم به مرحله تولید انبوه برسانیم.

این نخبه اراکی از فروش محصولات خود به استان‌های کرمان، قزوین، تهران و شهرهای استان مرکزی خبر داده و اظهار می‌کند: طی بررسی‌‌های صورت گرفته ماهانه بین 40 تا 60 تن قرص آهن در کشور به مصرف می‌رسد که واردات آن ماهانه بیش از 40 هزار دلار ارز از کشور خارج می‌کند، این در حالی است که اگر از ما به‌عنوان یک تولیدکننده حمایت شود با توان تولید ماهانه 40 تن در ماه از خروج سالانه حدود 500 هزار دلار ارز از کشور جلوگیری خواهد شد.

امیدوار تصریح می‌کند: میزان خروج ارز از کشور برای تامین قرص منگنز نیز ماهانه 300 هزار دلار است، درحالی‌که توانایی تولید این محصول در داخل نیز وجود دارد و تنها اندکی حمایت لازم است.

وی فضای کوچک کارگاهی و نبود سرمایه برای رسیدن به تولید انبوه را مشکلات پیشروی تولید دانسته و اضافه می‌کند: جای بسی تاسف است که بخش دولتی به‌جای تامین این مواد از داخل و حمایت از تولیدکننده، گرایش به واردات دارند و هیچ حمایتی از تولیدکننده انجام نمی‌دهند.