به گزارش فلزات آنلاین، آریا صادق نیت حقیقی اظهار کرد: یکی از بزرگ‌ترین معضلات امروز ما مشکل قطعی برق است که بخش عمده‌ای از زمان مهم تولید را از صنعتگران گرفته و هزینه‌های آنان را بیش‌ازپیش افزایش داده است.

وی افزود: این قطعی برق خرابی‌های زیاد، بیکاری نیروی انسانی، اتلاف مواد اولیه و محصول و همچنین خطرات جانی برای کارگران را به دنبال دارد و باعث شده فارغ از این اینکه ساعت‌های مفید تولیدی از صنعتگران گرفته شود، در کنار همه مشکلات موجود در سالی که به نام رفع موانع تولید نام‌گذاری شده، مانع جدیدی به نام قطعی برق نیز اضافه شود.

دبیر هیئت‌مدیره سندیکای صنایع آلومینیوم ایران گفت: قوانین دست‌وپاگیر مشکل بعدی صنعت آلومینیوم است. هزینه‌های مالی و تامین مواد اولیه ما نسبت به رقبا بیشتر بوده، امکان استفاده از LC برای ما وجود ندارد. درحالی‌که ضمانت‌نامه گرفتن برای فعالان این صنعت دشوار است و شرکت کردن در مناقصه‌های بین‌المللی برای ایرانی‌ها آسان نیست.

صادق نیت افزود: پس‌ازاینکه از همه موارد ذکرشده گذر کرده و می‌خواهیم با شرکت‌های خارجی رقابت کنیم که تحت حمایت‌های دولت‌هایشان هستند، به مسئله رفع تعهد ارزی برمی‌خوریم که بر اساس آن دولت می‌گوید همه هزینه‌ها را با دلار آزاد پرداخت کنید و پس از صادرات، ارز به‌دست‌آمده را با نرخ کمتری در سامانه نیما به دولت واگذار کنید!

وی خاطرنشان کرد: این فاصله چند هزارتومانی به هزینه‌های صادرات اضافه‌شده و بنابراین امکان رقابت با شرکت‌های خارجی توسط دولت گرفته می‌شود.

عضو هیئت‌مدیره سندیکای صنایع آلومینیوم ایران تصریح کرد: یکی از معدود حسن‌هایی که افزایش قیمت دلار می‌توانست داشته باشد، توسعه صادرات بود. اگرچه این افزایش قیمت، تورم و گرانی هم به دنبال دارد اما صادرات محصولات را نیز به‌صرفه می‌کند اما این فرصت نیز با بی‌تدبیری خنثی شد و باعث شد ازنظر آماری هم با کاهش شدید صادرات مواجه شویم.

صادق نیت خاطرنشان کرد: مقدار صادراتی هم که در حال حاضر وجود دارد مربوط به صادرات مواد خام است که با اصول اولیه اقتصاد مقاومتی همخوانی ندارد.

وی اظهار کرد: فارغ از همه مسائلی که تاکنون بیان شد، مشکلات دیگری هم وجود دارد که مختص صنعت آلومینیوم نبوده و مربوط به همه صنایع است. یکی از معضلات، پرهزینه بودن تسهیلات بانکی است.

عضو هیئت‌مدیره سندیکای صنایع آلومینیوم ایران گفت: در شرایطی که کشور با مشکلاتی نظیر تورم، کرونا، رکورد، تعطیلی‌های پی‌درپی و... دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ از طرفی با گران شدن مواد اولیه مواجه است؛ بنابراین شرکت‌ها به‌منظور افزایش سرمایه در گردش و با هدف استفاده مناسب از ظرفیت‌های موجود نیاز بیشتری به تسهیلات بانکی پیدا می‌کنند.

صادق نیت افزود: اگرچه نرخ اسمی تسهیلات موجود ۱۸ درصد است اما در عمل این نرخ علی‌رغم همه مشکلات، شرایط و دردسرهایی که دارد، تقریبا به ۲۲ درصد افزایش پیدا می‌کند. باید توجه داشت که اگر این نرخ واقعا ۱۸ درصد بود، بازهم جوابگوی صنعت نبود.

وی خاطرنشان کرد: در این میان تسهیلات ارزان‌قیمت هم به‌نوعی تسهیلات کوپنی به شمار می‌رود که تنها به افراد خاصی تعلق می‌گیرد و بنابراین رانت تلقی می‌شود.

عضو هیئت‌مدیره سندیکای صنایع آلومینیوم ایران درباره تامین مالی از بازار سرمایه نیز اظهار کرد: روش‌های مختلفی برای تامین مالی از بازار سرمایه مانند اوراق گام وجود دارد اما استفاده از این روش برای شرکت‌های کوچک‌تر مستلزم ورود شرکت‌های مادری مانند صنایع فولاد، خودرو و آلومینیوم به این حوزه و دست‌به‌دست شدن در شرکت‌های زیرمجموعه به‌جای پول است. به‌طورکلی می‌توان گفت استفاده از این روش تمهید خوبی است که هنوز در ایران جا نیفتاده و تا حدود زیادی ناشناخته است و بنابراین نیاز به آگاهی‌رسانی دارد.

صادق نیت درباره انتظارات از دولت برای کمک به صنعت آلومینیوم گفت: این نیاز در قانون بهبود مستمر محیط کسب‌وکار دیده شده است بنابراین همچنان خواسته ما از دولت جدید رعایت قانون است. متاسفانه دولت گذشته به‌درستی این مسئله را رعایت نکرد.

وی اضافه کرد: در ماده ۲ قانون بهبود مستمر فضای کسب‌وکار به‌وضوح آمده است که دولت باید در تصمیمات خود بخش خصوصی را نیز دخیل کرده و ضمن همفکری با تشکل‌ها، از آن‌ها نظرسنجی کند. درواقع پیش از اینکه دولت بخواهد قانونی را وضع کرده و نتایج آن را پس از تصویب قانون پایش کند، باید آن را پیش از تصویب با نظر تشکل‌ها بررسی کند و تصمیمی بگیرد که به صلاح همه صنعت باشد.