به گزارش خبرگزاری مهر، پس از اختراع خودروهایی با سوخت فسیلی، یکی از دغدغه‌های اصلی تولیدکنندگان چنین موتورهایی و مصرف‌کنندگانش، موضوع آلودگی‌های زیست‌محیطی آن بود.

آلودگی‌هایی که در مقاطع مختلف باعث شد سوخت‌های دیگری مانند سوخت‌ اتمی هم جایگزین آن شود. اما هر کدام از آنها  با مشکلاتی روبرو بودند. در همین راستا محققان در پی ساخت سوخت‌های جدید و جایگزین برای به حرکت در آوردن خودروها هستند.

در همین راستا خودروهای الکتریکی به بازار عرضه شدند که با باتری‌های لیتیوم یونی حرکت می‌کردند. هرچند این خودروها به محیط‌زیست آسیب کمتری می‌رسانند اما تولید آنها نیز بدون مشکل نیست.

در حال حاضر تولیدکنندگان باتری با مشکل تامین ذخایر مواد اولیه کلیدی باتری‌های بزرگ روبرو هستند. کبالت و لیتیوم دو ماده اصلی هستند که در این باتری‌ها به کار می‌روند که ذخایر موردنیاز برای این صنعت پرسود را تامین می‌کنند. بااین‌حال، کبالت فلز خطرناکی است زیرا ذخایر اندکی دارد. مقدار زیادی از آن تولید نمی‌شود.

این در حالی است که تولیدکنندگان خودروهای مجهز به فناوری بالا  و شرکت‌های الکترونیکی بدون این فلز نمی‌توانند به فعالیت خود ادامه دهند.

بنابراین تولیدکنندگان خودروهای الکتریکی باید نگران آن باشند که تامین مواد اولیه معدنی یا فرایندهای زیربنایی پالایش و فرآوری روی یک منبع متمرکز شود. بدون منابع متنوع احتمال محدودیت ذخایر نیز جدی‌تر می‌شود.

در همین راستا محققان سعی دارند سوخت‌های جایگزین دیگری برای خودروها بیابند.

یکی از این سوخت‌های جایگزین هیدروژن است. این ماده ذخیره انبوهی در جهان دارد. این گاز بی‌رنگ و بی‌بو قابلیت ذخیره‌سازی و ارائه انرژی دارد. البته این ماده خود به‌تنهایی در جهان وجود ندارد بلکه از ترکیباتی به دست می‌آید. چند منبع از جمله سوخت‌های فسیلی یا انرژی خورشیدی و زمین‌گرمایی می‌توانند هیدروژن تولید کنند.

سلول‌های سوختی می‌توانند انرژی شیمیایی هیدروژن را به الکتریسیته تبدیل کنند. چنین موتوری دو تا سه برابر کارآمدتر از موتور احتراقی بنزینی است

سلول‌های سوختی می‌توانند انرژی شیمیایی هیدروژن را به الکتریسیته تبدیل کنند. چنین موتوری دوتا سه برابر کارآمدتر از موتورهای احتراقی است که با بنزین کار می‌کنند. در حال حاضر ناوگانی از اتوبوس‌های هیدروژنی در شهر آبردین واقع در اسکاتلند به کار گرفته شده است.

خودروهای هیدروژنی فقط بخار آب منتشر می‌کنند. بسیاری از خودروسازان مشغول آزمایش خودروهای هیدروژنی هستند.

از سوی دیگر، بیودیزل نوعی سوخت است که از روغن خوراکی و گریس تهیه می‌شود. هر خودرویی که موتور بنزینی معمولی داشته باشد، می‌تواند با این سوخت نیز حرکت کند. فرآیند تبدیل روغن خوراکی به سوخت بسیار ساده است و حتی می‌توان در خانه نیز آن را انجام داد. حتی در آمریکا بسیاری از افراد سوخت مورد نیاز خود را با استفاده از روغن خوراکی رستوران‌های محلی تهیه می‌کنند.

اتانول نیز روزبه‌روز بیشتر جای خود را در فهرست سوخت‌های جایگزین باز می‌کند. در حقیقت بیشتر اوقات این ماده در تابستان به بنزین اضافه می‌شود تا از انتشار گازهای گلخانه‌ای بکاهد. اتانول نوعی الکل است که از گیاهان تامین می‌شود. این ماده در آمریکا از ذرت و در کشورهای دیگر مانند برزیل از نیشکر تامین می‌شود.

بسیاری از خودروسازان اکنون اتومبیل با موتورهایی ساخته‌اند که از چند نوع سوخت استفاده می‌کند. این موتورها علاوه بر سوخت معمولی می‌توانند از اتانول E۸۵ نیز استفاده کنند. این سوخت شامل ۱۵ درصد بنزین و ۸۵ درصد اتانول است.

اکنون خودروهایی ساخته‌شده‌اند که هوای فشرده را به شکل سوخت مصرف می‌کنند. در این نوع خودرو هوا در لوله‌های مخصوص فشرده می‌شود.

در موتورهای معمولی خودرو، هوا با بنزین ترکیب می‌شود و سپس احتراق شکل می‌گیرد تا نیروی لازم برای حرکت خودرو ایجاد شود. اما در خودرویی که هوای فشرده را جای سوخت مصرف می‌کند، موتور از انبساط هوای فشرده شده در لوله‌های مخصوص (فشار بالا) برای به کار انداختن پیستون‌های موتور خودرو کمک می‌گیرد. خودروهای هوای فشرده فقط با این نوع سوخت حرکت نمی‌کنند بلکه موتورهای الکتریکی نیز هوای داخل لوله‌ها را فشرده می‌کنند. بااین‌وجود نمی‌توان این خودروها را الکتریکی به‌حساب آورد زیرا موتورهای آنان به‌طور مستقیم چرخ را به حرکت درنمی‌آورد.