پیل‌های خورشیدی هیبریدی آلی - غیر‌آلی در حال حاضر یک گزینه وسوسه‌انگیز نسبت به سیلیکون هستند چرا که هزینه تمام شده آنها کمتر است اما وجود اشکالاتی در این نوع پیل‌ها موجب پایین آمدن بهره‌وری آنها می‌شود. با این حال تحقیقات جدید نشان می‌دهد می‌توان از خواص پیزوالکتریک لایه‌های غیر‌آلی پیل‌های خورشیدی برای افزایش کارآمدی کلی سیستم‌های هیبریدی استفاده کرد ؛ اقدامی‌که درصورت قرار گرفتن صدای محیط و نور خورشید در کنار هم می‌تواند می‌تواند انرژی بیشتری تولید کند.

 مواد پیزوالکتریک وقتی که در معرض لرزش صوت و حتی لمس قرار می‌گیرند برق تولید می‌کنند. اگرچه محققان می‌دانستند نانو لوله‌های اکسید روی مطالعه شده در این تحقیقات خواص پیزوالکتریک دارند اما پیش از این تحقیقات اندکی به آنها پرداخته است.علاوه‌بر این، تمرکز بر روی برق تولید شده توسط خود پیزوالکتریک بوده است که درصد ناچیزی از کل خروجی را به خود اختصاص می‌دهد.

 با این حال پژوهشگران دانشگاه کویین مری و امپریال کالج لندن دریافته‌اند سطوح صوت به پایینی 75 دسیبل ( پایین تر از صدای ترافیک شهری) می‌تواند اثربخشی و بهره‌وری این وسایل فوتوولتاییک را تا 50 درصد افزایش دهد. به ویژه، این اثربخشی در 10 kHz به اوج خود می‌رسد یعنی در فرکانس رزونانس نانو لوله‌های اکسید روی و درست بالای جایی که بخش عمده‌ای از نت‌های موسیقی پاپ به آن می‌رسند.

 محققانی که صدای موسیقی را برای این یافته مورد آزمایش قرار دادند دریافتند موسیقی پاپ بیشترین تاثیر را در افزایش بهره‌وری پیل‌های خورشیدی ایجاد می‌کند و موسیقی کلاسیک کمترین اثر را دارد. محققان این سیستم را در تاریکی مورد آزمایش قرار داده و مشاهده کردند وقتی این سیستم در تاریکی لرزش را دریافت می‌کند، برق تولید می‌شود اما میزان آن بسیار کم است . این ولتاژ فقط ناشی از لایه پیزوالکتریکی است که برق خود را تولید می‌کند. به گفته دانشمندان میزان اندک برق تولید شده قابل مقایسه با برق تولید شده ناشی از نور و لرزش نیست. محققان نتیجه‌گیری کردند که میدان الکتریکی ایجاد شده توسط ارتعاش نانولوله‌های اکسید روی با الکترون‌های مهاجر لایه پلیمر آلی وارد تعامل می‌شوند. این فرایند احتمال نوترکیبی که در آن الکترون‌ها انرژی می‌گیرند را کاهش می‌دهد ؛ فرایندی که در آن الکترونها  به جای حرکت به سوی لایه اکسید روی الکترون دوست، در یک حفره گیر می‌افتند.