مسئولان می‌گویند:«کمبود مسکن نداریم.» کارشناسان می‌گویند: «مسکن نداریم.» بحث، بحث امروز و دیروز هم نیست. همیشه همین بوده و هست. حالا عده‌ای معتقدند که این نداشتن مسکن، تا اواخر امسال تبدیل به بحرانی بدون بازگشت خواهد شد و موضوعی که دولت احمدی نژاد به آن اهمیتی نمی‌داد، در دولت روحانی هم توجهی به آن نمی‌شود.

 مسئولان در حالی صحبت از عدم کمبود مسکن می‌کنند که براساس نتایج سرشماری سال 85، تعداد خانوارهای معمولی ساکن، غیرساکن و گروهی بالغ بر 17485383 خانوار و تعداد واحدهای مسکونی معمولی بالغ بر 15859926 واحد بوده است. با افزودن رقم مربوط به مکان‌های خالی براساس سرشماری سال 85، موجوی واحد‌های مسکونی به حدود 16 میلیون می‌رسد که به این ترتیب در حدود یک میلیون و صد هزار واحد مسکونی کم می‌آید. البته باید خانه‌هایی قدیمی ‌و که واحدهای پرریسک از نظر تخریب در مقابل حوادث هستند را هم به این عدد اضافه کرد. با اضافه کردن این تعداد، کمبود واحد‌های مسکونی به دو میلیون و سیصد هزار واحد افزایش پیدا می‌کند. همین طور باید به جمعیت مردان 20 تا 40 ساله که هرگز ازداج نکرده هم توجه کرد. اگر فرض شود که 50 درصد این افراد یعنی، دو میلیون و 500هزار نفر آنها تا سال 90 ازدواج کرده باشند، پس آنها را هم به لیست خانوارهای خواهان مسکن اضافه می‌شوند. این در حالی است که کل واحد‌های مسکونی معمولی در سال 90، 19 میلیون و 354 هزار و 708 مورد بوده است.

یکی از کارشناسانی که به موضوع کمبود مسکن به چشم بحران نگاه می‌کند، بیت الله ستاریان، استاد دانشگاه تهران است. به گفته او، کمبود مسکن طوری در کشور پیش رفته است که 16 درصد خانورهای کشور را شبه کپرنشین کرده است و این روند هم تا پایان سال 93، به 20 درصد می‌رسد. یعنی سال آینده از هر پنج خانوار، یک خانوار شبه کپر نشین خواهد بود.

به اعتقاد کارشناسان، سال 1390 عملا دولت دهم یک سیاست بسیار شدید رکود را در بخش مسکن اعمال کرد. مشکل کمبود مسکن هم با ساختن مسکن‌های مهر دولت احمدی نژاد چند برابر شد. چرا که با این کار، بخش خصوصی که 90 درصد ساخت و سازهای مسکن را برعهده دارد، تولیدش را کاهش داد و از آن طرف هم دولت نتوانست تمام مسکن مهرهایی که وعده داده بود را تحویل دهد. به طور مثال، سال 87، 4 و نیم میلیون نفر برای دریافت مسکن مهر، ثبت‌نام کردند اما مسکن مهر در کل بیشتر از 300 هزار خانه که نتوانست تحویل دهد.

طبق محاسبه کارشناسان، یک میلیون 200 تا یک میلیون 400 هزار مسکن نیاز سالانه کشور است. اما کشور توانایی این میزان تولید در سال را ندارد و در بیشترین حد در سال 90، تنها 700 هزار مسکن تولید شده است.

به گفته آنان، اگر دولت معتقد است که کمبود مسکن نداریم، پس یا آمار ازدواج‌ها غلط است و یا اینکه ساختمان‌های کشور عمر 200 ساله دارد و ضریب اصطحلاکی که گفته می‌شود اشتباه است. یا اصلا هیچ تخریبی وجود ندارد و ساختمان‌های جدید بدون تخریب روی ساختمان‌های قدیمی‌ساخته می‌شود. اما به هرحال، در زمینه تولید مسکن، در دولت یکساله حسن روحانی هم هنوز اتفاق خاصی نیفتاده است و در روی همان پاشنه می‌چرخد. البته که ثبات قیمت ارز تا حدودی به ثبات بازار مسکن کمک کرده است و نوسان‌های قیمت‌های آنچنانی دیگر دیده نمی‌شود اما مسئولان همچنان به عدم کمبود مسکن پافشاری می‌کنند.

منبع:خبر آنلاین