البته باید به این نکته اشاره کرد که هنوز جزئیات این توافق و اینکه قرار است این سازمان تا چه حد در بازار تاثیر گذار باشد و تا چه اندازه قیمت ها را در کنترل داشته باشد مطلبی منتشر نشده است. اما باید توجه داشت که حضور دو کشور دارای منابع زیرزمینی یعنی عربستان و روسیه؛ بر قدرت اجرایی این سازمان اضافه خواهد کرد و به نوعی تمام کشورهای تولید کننده نفت را مجبور به تبعیت از تصمیمات این سازمان خواهد کرد.

این در حالیست که کمتر از دو هفته دیگر به اجلاس سران کشورهای تولید کننده نفت اوپک مانده و دوباره یارگیری ها شروع شده است و تیم کشورهای عربی به همراه آنگولا در برابر تیم ایران قرار گرفته است.

شاید اکنون می توان علت کارشکنی های عربستان و کشورهای متحد آن را در چند وقت اخیر فهمید چرا که آنان قصد داشتند با ضعیف نشان دادن اوپک و بزرگ نشان دادن اختلاف ها در بین کشورهای عضو سازمان، فضا را برای ایجاد یک سازمان جدید متشکل از کشورهای بزرگ اقتصادی که عمده مصرف کننده نفت نیز هستند، قانع کنند.

حال نکته این است که در صورت انجام این مهم، دو سازمان انرژی اتمی و اوپک به حاشیه رانده خواهند شد و اثر گذاری خود را در بازار های جهانی از دست خواهند داد.

هرچند این مهم را می توان مدیون سیاستهای اقتصادی ایران در چند سال گذشته از سوی دولت های نهم و دهم عنوان کرد. کشوری که در آخرین سال ریاست جمهوری محمد خاتمی روزانه 4 میلیون و 200 هزار بشکه در روز تولید داشت و دومین تولید کننده اوپک بود و تمام کمپانی های نفتی جهان به غیر از آمریکایی ها در آن حضور داشتند اما اکنون با تولید یک میلیون بشکه و دعوت های مکرر مدیران نفتی وزارتخانه از کمپانی های بین المللی برای حضور در کشور و سرمایه گذاری در طرحهای نفتی دیگر نمی تواند آلترناتیوی برای عربستان یا روسیه باشد و خیلی راحت از بازی نفتی کنار گذاشته می شود.