علی صادقی در گفت و گو با پانا، گفت: پالایشگاه های کشور به درستی خودکفا نشدند، تعداد آنها نیز افزوده نشده است و این نفی پیشرفت داخل نیست اما در ساخت و ساز به آنچه باید می رسیدیم نرسیدیم و کشورهای سازنده فناوری پالایشگاهی به طور معمول در شرایطی قرار دارند که از متوسط 30 کشور سفارش ساخت دارند و دانش تولید آنها صرفاً در داخل کاربرد ندارد.

وی خاطر نشان کرد: توسعه پالایشگاهی نیازمند ایجاد بستر و زیر ساخت های اساسی است چرا که نه پالایشکاه منتظر ایجاد دانش جدید و ابتکارات کوچک می ماند و نه تلکنولوژی زیر ساخت و بالادست صنعت بدون حمایت های جدی میسر و عملیاتی است.

این کارشناس حوزه انرژی گفت: اخذ تکنولوژی برای پیشرفت و توسعه صنعت نفت نوعی استراتژی نیاز دارد که بتوانیم جدیدترین فناوری های روز را کسب کنیم و باید این آمادگی را داشته باشیم که با رفع تحریم ها یک جهش در صنعت نفت ایجاد کنیم.

صادقی همچنین در مورد مدیریت بحران در صنعت نفت عنوان کرد: این صنعت حساسیت های خاصی دارد و صرفاً با مدیریت قدرتمند قابل اجرا و پیاده سازی است.وی موضوع بستر سازی و اعمال سیاست گذاری های کلان در حوزه انرژی کشور را مبحثی دانست که اگر از ابتدا به درستی چیده نشود، قابل جبران نیست، گفت: برخی از برنامه ریزی ها نیازمند تدبیری از آغاز اجرای آن است و اگر شبکه برق با توسعه گاز رسانی به نیروگاه ها تقویت می شد شاید نیازی به انتقال گاز به شهرها و خانه های مردم نبود.

50 درصد انرژی هند سوخت فسیلی است

این کارشناس انرژی افزود: وقتی یک اشتباه بزرگ صورت گیرد در ادامه آن دیگر امور هم اشتباه انجام می شود و یک اشتباه به هزار و یک اشتباه منجر می شود به نحی که خطرات و هزینه های آن بر اقتصاد کشور تحمیل می شود.

صادقی همچنین با مقایسه آماری در مورد مصرف انرژی جهان، اظهار داشت: میزان مصرف انرژی جهان 50 درصد فسیلی و گازی است و 50 درصد دیگر آن سایر سوخت هاست به نحوی که در هند از فضولات، بیوگس و سایر منابع انرژی بهره می برند.

گازرسانی به روستاهای کم جمعیت شیوه زندگی روستاییان را تغییر کرد

وی عنوان کرد: در کشور ما برای روستایی هم که بیش از 20 خانوار جمعیت ندارد گاز کشی شده است و این هزنیه و حتمال شکست انتقال گاز و شبکه گاز رسانی در اثر حوادث طبیعی بسیار بالاست و چنین اقدام و تصمیم هایی دیگر قابل جبران نیست.

این کارشناس انرژی تصریح کرد: نگرش مصرف سوختی برای ساختار زندگی روستاییان ایجاد مشکل می کند و دیگر حتی به دنبال جمع آوری چوب نمی رود و حتی ضایعات کشاورزی در روستاها مصرف نمی شود و در این شرایط اتفاق های نامناسبی می افتد و حتی امیدی به این نیست که بیان این مسائل فایده ای داشته باشد چرا که برخی از دیدگاه های غلط زود بازده در مقابل امور کاربردی و علمی دراز مدت مورد قبول واقع شده است.