به گزارش خبرگزاری فارس، سید مهدی حسینی، با بیان اینکه ما چند هدف را از برگزاری سمینار معرفی قراردادهای جدید نفتی ایران در لندن دنبال می‌کردیم، اضافه کرد: هدف اول ما هدف اقتصادی است؛ یعنی طرح‌ها و مدل جدید قراردادی نفت ایران را معرفی کنیم تا به جذب سرمایه و تکنولوژی و اجرای پروژه‌ها منجر شود و اتفاقی مانند آن چیزی که 18 سال پیش انجام دادیم و نتیجه آن جذب 40 تا 50 میلیارد دلار سرمایه، ایجاد عسلویه و افزایش 1 میلیون بشکه‌ای ظرفیت تولید نفت بود، بیافتد.

وی افزود: هدف دیگر ما این بود که یک جریان‌سازی ویژه را ساماندهی کنیم و برای همین هم اصرار داشتیم که در زمان برگزاری مذاکرات هسته‌ای این سمینار را برگزار کنیم و لابی‌های نفتی را علیه تحریم تحریک کنیم؛ چون می‌دانیم که لابی‌های نفتی از تحریم خوشحال نیستند و عصبانی هستند و در عین حال لابی‌های قدرتمندی نیز چه در آمریکا و چه در اروپا محسوب می‌شوند.

رئیس کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی ایران، ادامه داد: ما می‌خواستیم از عصبانیت این لابی‌ها حداکثر استفاده را بکنیم و به مذاکرات هسته‌ای کمک کنیم تا برای کشور منافعی ایجاد شود اما متاسفانه آمریکایی‌ها این بار دست ما را خواندند.

وی توضیح داد: ما بعد از اسفند ماه 92 که سمینار تهران را برگزار کردیم از قبل برنامه داشتیم که دو ماه بعد در لندن سمینار را برگزار کنیم و قرار بود بعد از تعطیلات عید 93 در آوریل در لندن سمینار را برگزار کنیم. اما نشد.

حسینی تصریح کرد: آمریکایی‌ها تجربه داشتند چراکه یک بار دیگر این بلا سر آنها آمده بود و ما اروپایی‌ها را جلوی آنها قرار دادیم و آمریکایی‌ها در تحریم آمریکا علیه ایران یعنی ایلسا و داماتو باختند.

وی ادامه داد: آمریکایی‌ها دست ما را خواندند و فهمیدند که در حالی که آنها در حال مذاکره بودند، ما می‌خواهیم یک لابی نفتی درست کنیم تا به‏نفع ایران به آنها فشار بیاورد و به همین دلیل خیلی راحت فشار آوردند و گفتند این سمینار برگزار نشود.

وی افزود: البته به ما مستقیم چیزی نگفتند اما با واسطه پیام رسید که اگر می‌خواهید اجلاس برگزار کنید این کار را بکنید اما هیچ شرکت نفتی در آن شرکت نخواهد کرد و راست هم می‌گفتند یعنی به شرکت‌‌های نفتی فشار می‌آوردند که نروید و در نتیجه شرکت‌های آمریکایی مطلقا نمی‌آمدند و اروپایی‌ها هم از حضور موثر خودداری می‌کردند.

رئیس کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی ایران تصریح کرد: آن زمان آمریکایی‌ها گفتند اگر کنفرانس را از آوریل به نوامبر موکول کنید ما حتی همکاری هم می‌کنیم؛ ما هم دیدیم قرار نیست که برای سمینار برگزار کردن صرف، این کار را انجام دهیم و هدف ما حضور شرکت‌های نفتی است و قرار نیست برای صنف کفاش‌های لندن سمینار برگزار کنیم، طبعا به این نتیجه رسیدیم که سمینار را در نوامبر برگزار کنیم.

وی اضافه کرد: آن زمان تصور می‌شد که تا سپتامبر سال گذشته مذاکرات به نتیجه می‌رسد و ما می‏ توانیم سمینار را دو ماه بعد در نوامبر برگزار کنیم که این اتفاق نیفتاد و مذاکرات به نتیجه نرسید و نهایی نشد.

حسینی ادامه داد: ما تحلیل کردیم اگر سمینار را نوامبر برگزار کنیم باز هم همان داستان را خواهیم داشت و به همین دلیل کنفرانس را به فوریه موکول کردیم با این امید که آن زمان مساله حل شود.

وی با بیان اینکه تاخیر مذاکرات هسته‌ای ما را با خود به سپتامبر امسال کشاند، افزود: فرض ما این بود که تا دهم تیر ماه توافق نهایی می‌شود و شرکت‌ها از محدودیت‌های حقوقی آزاد می‌شوند و ما سمینار لندن را برگزار می‌کنیم؛ اما بعد از امضای توافق، دیدیم که کنگره 60 روز برای خود مهلت گرفت که تا 17 سپتامبر طول می‌کشد. ما دیدیم تا آن زمان به شرکت‌های نفتی به ‏خصوص آمریکایی‌ها اجازه حضور در کنفرانس‌ها داده نمی‌شود و مشکل قبلی پابرجا می‌ماند و به همین دلیل آن را به دسامبر موکول کردیم.

حسینی تاکید کرد: تحلیل‌ها این است که در ماه دسامبر این سمینار را حتما برگزار می‌کنیم، ولو اینکه کنگره آمریکا توافق را رد کند چون این بار داستان فرق می‌کند.

وی توضیح داد: اگر کنگره موافقت کند که مشکل حل می‌شود، اگر مخالفت کند و رئیس جمهور بتواند آن را وتو کند باز هم مشکل حل می‌شود، اما اگر کنگره مخالفت کند و رئیس جمهور هم نتواند آن را وتو کند، در این صورت ما به جایی رسیده‌ایم که می‌توانیم آسیایی‌ها و اروپایی‌ها را که برای آمدن به ایران صف کشیده‌اند برابر آمریکایی‌ها قرار دهیم و در حقیقت آمریکا با این کار خود را ایزوله خواهد کرد.

وی تصریح کرد: بنابراین دلیلی ندارد که ما سمینار را عقب بیندازیم چون شرکت‌های اروپایی خواهند آمد و به همین دلیل قطعا سمینار را در دسامبر برگزار خواهیم کرد.