به گزارش ایسنا، پس از آن‌که شالوده‌ مسکن مهر در قالب بند "د" تبصره ۶ قانون بودجه سال ۱۳۸۶ ریخته شد و سپس بر مبنای قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن، به صورت پیوسته در دستور کار قرار گرفت، اقتصاد ایران روز‏به‏ روز انحنای بیشتری با اصول علم اقتصاد یافت تا در ایستگاه ابرتورم 44 درصد متوقف شود.

تاثیر قابل توجه در ایجاد تورم 44 درصدی و رشد 61.6 درصدی پایه پولی کشور از سال‌های 1388 تا 1391 از اثرات مخربی بودند که مسکن مهر به عنوان مهم‌ترین سیاست مسکنی دولت‌های نهم و دهم به جا گذاشت. به همین منظور دولت یازدهم ضمن توقف سیاست‌های اجرای این طرح، به تکمیل واحدهای متعهد شده آن اکتفا کرد تا پس از پایان سال 1395 "مسکن اجتماعی" را در قالب "طرح جامع مسکن" جایگزین مسکن مهر کند.

وزیر راه و شهر سازی در مورد طرح مسکن اجتماعی گفته است: اصلی ترین بحث ما در حوزه مسکن این است که باید مسکن اجتماعی در برنامه ششم توسعه پیش بینی شود. عباس آخوندی همچنین مداخله مستقیم دولت در ساخت و ساز مسکن را مهم ترین مشکل مسکن مهر دانست و تاکید کرد: دولت باید از مداخله مستقیم در ساخت‏و‏ساز جلوگیری و این کار را به خود مردم و گروه‏ هایی که در حوزه مسکن فعال هستند واگذار کرده و اشتباه مداخله مستقیم دولت در خانه‏ سازی را که در مسکن مهر رخ داد، دیگر تکرار نکند.

کارشناسان نیز مسکن مهر را از موج انتقادات خود بی‌نصیب نگذاشتند. محمد عدالت‌خواه کارشناس اقتصاد مسکن در این باره گفت: در حال حاضر بخشی از واحدهای مسکن مهر با توجه به مشکلاتی همچون دور بودن از شهرها و نداشتن زیرساخت‌های آب، برق، گاز و ... نیمه کاره رها شده‌اند که نباید از آنها چشم‌پوشی کرد.

او در عین حال با اشاره به صحبت‌هایی مبنی بر این‌که اگر خانه‌های مسکن مهر در کشور دیگری قرار داشت با دینامیت آن را تخریب می‌کردند، افزود: آن‌قدر متقاضی در بین اقشار ضعیف جامعه وجود دارد که می‌توانند در مسکن مهر ساکن شوند که نیازی به تخریب آن نیست. دولت ابتدا باید مطمئن شود که همه شهروندان صاحب خانه شده‌اند، سپس به تخریب خانه‌های بدون کاربرد مسکن مهر بپردازد.

دبیر کانون انبوه‌سازان نیز معتقد است: تقاضای موثر در بازار مسکن وجود دارد اما تجربه مسکن مهر ثابت کرد که خیلی از مردم شریف و فهیم کشور حاضر نیستند در بیابان زندگی کنند بلکه مایلند در دل شهرها اسکان یابند.

فرشید پورحاجت می‌گوید: این‌که بدون ارایه خدمات و زیرساخت، در بیابان ساخت و ساز کنیم کار درستی نیست. مسکن، شهر و شهرک به عنوان یک موجود زنده احتیاج به تنفس دارد. مسکن، کالایی است که مردم باید در آن احساس آرامش، زندگی و طراوت کنند، لذا این مسائل باید در شهرسازی لحاظ شوند. جدا از زیرساخت‌های ضروری، ایجاد فضاهای آموزشی، فرهنگی و تفریحی نیز لازم است که این مسائل در مسکن مهر دیده شدند اما اجرا نشدند.

اما هم‌اکنون مسکن اجتماعی به عنوان جانشین مسکن مهر با مشکل نقدینگی مواجه است.

معاون مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی، مهم‌ترین مشکل اجرای مسکن اجتماعی را کمبود اعتبارات بانکی عنوان کرده است.

حامد مظاهریان در پاسخ به ایسنا مبنی بر این‌که آیا سرعت اجرای طرح مسکن اجتماعی به اندازه‌ای است که بتواند در آینده نزدیک از تهدید افزایش اجاره‌بها جلوگیری و نیز مشکل مسکن اقشار پایین جامعه را تامین کند؟ اظهار کرد: مهم‌ترین مشکل مسکن اجتماعی در حال حاضر بحث اعتبارات است. بانک‌های ما توان ارائه تسهیلات ندارند آن هم در کشوری که در غیاب بورس، کاملا بانک محور است، لذا در نبود اعتبارات بانکی بحث پیچیده می‌شود.

او ادامه داد: برای تامین بخشی از هزینه‌های مسکن اجتماعی دو وزارتخانه راه و شهرسازی و تعاون، کار و رفاه اجتماعی تصمیم گرفتند با منابع داخلی خود برنامه را پیش ببرند. این طرح شروع شده ولی چون بنا نبوده سرعت جنبه تبلیغاتی آن از اجرایش بیشتر شود، کمتر به آن پرداخته شده است. با این حال سازمان‌هایی چون سازمان ملی زمین و مسکن و بنیاد مسکن در مقیاس‌های کوچکی در حال اجرای این طرح هستند.