به گزارش ایرنا، افزایش آگاهی ازتاثیر انرژی های تجدیدناپذیر بر آلودگی هوا و تغییرات جوی باعث جذب سرمایه گذاری بیشتر در بخش انرژی تجدیدپذیرشده و بسیاری ازدولت های منطقه استفاده ازاین قبیل انرژی ها را درچشم اندازبرنامه های خود قرار داده اند.

در منطقه جنوب شرق آسیا یافتن ترکیب انرژی مناسب همواره برای دولت ها که در تلاش برای کسب اطمینان از رشد اقتصادی و حفاظت از محیط زیست هستند، به چالش اساسی تبدیل شده است.

ماکسیموس جانیتی اونکیلی وزیر انرژی، فناوری های سبز و آب مالزی پیشتر در کنفرانسی در تایلند عنوان کرده بود، چالشی که کشورهای در حال توسعه با آن مواجه هستند متعادل کردن هزینه برق و حفاظت از محیط زیست است.

تکیه برمنابعی ازقبیل سوخت های فسیلی از جمله ذغال سنگ یکی از اصلی ترین دغدغه های کشورهای منطقه است که برق خود را از این روش تامین می کنند.

به نوشته تارنمای بانکوک پست، ویرافونح ویراونگ معاون وزیر انرژی و معدن لائوس نیز در این کنفرانس بر ضرورت برجسته کردن سیاست ها و انجام سرمایه گذاری های بیشتر در پروژه های انرژی سبز تاکید کرد.

برخلاف بیشتر کشورهای آسیایی، لائوس بخش بیشتری از برق خود را از طریق نیروی آب تولید می کند وظرفیت تولید حدود 26 هزار مگاوات برق را دارد.

معاون وزیر انرژی و معدن لائوس از تعهد کشورش برای توسعه کامل این ظرفیت با هدف توسعه وضعیت اقتصادی و اجتماعی که می تواند در کاهش فقر در لائوس نقش داشته باشد و برای سایر کشورهای منطقه نیز سودمند باشد، خبر داد. وی که کشورش نه تنها ظرفیت تامین برق داخلی بلکه امکان تولید برق بیشتر را نیز دارد، از سایر کشورهای منطقه خواست برای توسعه شبکه برق آسیا همکاری های خود را افزایش دهند.

این مقام لائوس براین اعتقاد است که تجارت برق درآینده برای منطقه جنوب شرقی آسیا از اهمیت خاصی برخوردار است ومی تواند ضمن تامین نیاز فصلی از سویی دیگر کاهش هزینه های مصرف کنندگان را نیز به دنبال داشته باشد.

تجارت برق در بین کشورهای منطقه سال گذشته رشد قابل توجهی داشته است. به عنوان مثال این تجارت از سال 1993 تاکنون بین تایلند و لائوس چهار برابر شده و تایلند توانسته بخشی از نیاز خود را از طریق لائوس تامین کند.

سرمایه گذاری ها در بخش انرژی پاک توانسته است ازسال 2005 تاکنون به کاهش گازهای گلخانه ای در این منطقه کمک کند و در ادامه این مسیر کشورهای منطقه با سرمایه گذاری دربخش های انرژی تجدیدپذیر خواستار تدوام کاهش گازهای گلخانه ای هستند.

این قبیل اقدامات باعث شد کشورهای جنوب شرق آسیا بتوانند در مقایسه با سایر کشورهای آسیایی، به استثنای چین، صنعت انرژی تجدیدپذیر خود را توسعه دهند، به گونه ای که تولید انرژی های تجدیدپذیر در این کشورها می تواند تا سال 2035 به طور میانگین سالیانه 7.1 درصد رشد داشته باشد.

از جمله مسائلی که باعث روند روبه رشد تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر شده را می توان به قوانین موجود در کشورهایی از قبیل تایلند، فیلیپین و اندونزی نسبت داد که در مقایسه با برخی کشورهای دیگر از جمله استرالیا، موفق تر عمل کرده اند.

اگرچه این کشورها از برخی منابع از قبیل تامین مالی در بخش پروژه های انرژی تجدیدپذیر رنج می برند، اما استفاده از منابع بین المللی از جمله راهکاری هایی است که می تواند مسیر دستیابی به موفقیت را برای آنها هموار سازد.

جمعیت 600 میلیون نفری جنوب شرق آسیا و وجود ظرفیت های گوناگون برای تولید انرژی توسط سرمایه گذاران خارجی، این منطقه را به محیط مساعدی برای سرمایه گذاری شرکت های بین المللی تبدیل کرده است.