در گفتگویی که با مدیرعامل سختکوش پویش پارت سیمین داشتیم، از ایشان درباره وضعیت این شرکت و مشکلات پیش‏روی تولید پرسیدیم.مهندس‌ ابراهیم‌ نظری‌ نیز ضمن پاسخ‌گویی به‌ این‌ پرسش‏‌ها،دراهمیت مزیت‌ رقابتی دربازار پرکشاکش امروزسخن‌گفت.با توجه به سخنان وی،به‌‏یقین می‏‌توان گفت پشتوانه تولید یراق‏‌آلات ویناک از ابتدا تفکر، برنامه‌‏ریزی و استراتژی بوده‌و ازهمان‌ آغازبه‌مزیت‌رقابتی‌محصولات‌ آن‌ اندیشیده‌شده‌است.شاید دیری نپاید که محصولات ویناک در خارج از مرزهای ایران نیز خودنمایی کنند. به‌‏هرحال اگر مزیت رقابتی شکل گرفته باشد، در هر عرصه رقابتی می‏‌توان پیروز میدان بود. با هم این گفتگو را می‏‌خوانیم:

 برای مشاهده فایل پی دی اف کلیک کنید.

در خصوص تاریخچه و تولیدات ویناک توضیح دهید. 

شرکت پویش پارت سیمین از سال 1361 با طراحی و ساخت قالب‏‌های سنبه و ماتریس فعالیت خود را آغاز کرد و تا پیش از ورود به عرصه یراق‌‏آلات در و پنجره، در دوره‏‌های مختلف تولیدی، انواع گوناگونی از قطعات خودرو و موتور سیکلت را تولید می‏‌کرده است.

در دوره جدید با توجه به تحریم و رکود تولید خودرو، مدیریت سازمان تصمیم به وارد شدن در صنعت یراق‏‌آلات در و پنجره یو.پی.وی.سی گرفت و با سرمایه‏‌گذاری گسترده در این زمینه موفق به ارتقاء تکنولوژی خطوط تولید یراق‌‏آلات و ارتقاء عملکرد فرایندهای داخلی و توسعه محصولات شد و تولیدات خود را با نام تجاری ویناک به بازار عرضه کرد.

در عین حال جهت ارتقاء سطح آگاهی عموم جامعه و مخصوصا مصرف‏‌کنندگان محصولات ویناک در زمینه کیفیت یراق و استانداردهای آن، نسبت به تاسیس دانشگاه علمی و کاربردی کاسپین در استان قزوین زیر نظر وزارت علوم اقدام شد.

  انواع یراق آلات تولیدی خود را به تفصیل نام برده و توضیح دهید.

یراق آلات ویناک بازه گسترده‏ای از محصولات تک حالته اعم از انواع اسپانیولیت تک‏‌حالته پنجره در کلیه سایزها (با قاب فلزی و قاب زاماک)، انواع دستگیره پنجره اعم از پلاستیکی و آلومینیومی، دستگیره سرویسی و سوییچی، لولا تک‌‏حالته در سایزهای 75 و 100 میلی‏متر، مابقی اتصالات اعم از کیپر و مولیون کانکتور، فیلر و مقابلی قفل سرویس و سوییچی را تشکیل می‏‌دهد؛ همچنین جهت تکمیل سبد کالایی خود و کسب حداکثری رضایت مشتریان، نسبت به تامین اقلام دیگری از جمله پیچ، چسب و ... نیز اقدام کرده‌‏ایم تا سبد کاملی از یراق‌‏آلات مورد نیاز مشتریانمان را تولید و تامین کرده باشیم.

  از نظر شما، کیفیت یراق آلات ویناک در چه سطحی است؟

ما با تکیه بر سابقه 35 ساله خود در زمینه طراحی و تولید قطعات خودرو (که یکی از محصولات ما فریم صندلی خودروی پژو 206  و جدیدا 207 می‏‌باشد)، سعی بر اعتلای برند ویناک به‏‌عنوان برندی باکیفیت و منطبق بر استانداردهای بین‏‌المللی و با مزیت رقابتی نسبت به رقبای ترکیه‌‏ای داریم. در همین راستا مشغول طی کردن مسیری هستیم که یکبار برای محصولات خودرویی خود طی کرده‏‌ایم، یعنی اخذ تاییدیه از شرکت pss فرانسه و گذراندن تست‏‌های تصادف در شرکت MIRA انگلستان؛ ولی این بار در صنعت یراق‌‏آلات و با شرکت آلمانی IFT، همان دستاورد را تحقق خواهیم بخشید.

از طرف دیگر ویناک جهت ارزیابی رضایت مشتریان خود اقدام به پیاده‌‏سازی سیستم ارزیابی رضایت مشتری کرده است که مشخصه‏‌هایی از جمله کیفیت کالا، کیفیت خدمات و قیمت محصولات تولیدی را از منظر مشتری ارزیابی می‏‌کند.

  به نظر شما یک مونتاژ کننده در و پنجره به چه دلیل باید محصولات ویناک را در میان انبوهی از محصولات خارجی انتخاب کند؟

موضوعی که مطرح می‏‌کنید دقیقا اشاره به مزیت رقابتی دارد. مزیت رقابتی ویناک تولید و تحویل کالایی باکیفیت، مطابق با استانداردهای بین‏‌المللی و به قیمتی پایین‏‌تر از موارد مشابه‏ خارجی می‏‌باشد. البته در دسترس بودن، سهولت تامین، تحویل‌‏دهی سریع‌‏تر کالای سفارش داده شده مشتری، ضمانت و گارانتی اجرایی یراق‏‌آلات، پاسخ‌گویی سریع به خواسته‏‌های مشتری و ... نیز جزو مزیت‏‌های رقابتی ویناک نسبت به رقبای خارجی خود می‏‌باشد.

  فاصله ویناک با تکنولوژی روز دنیا چقدر است؟

  اجازه دهید واقع‏‌بینانه به این مسئله بنگریم، طبق برآورد ما طی چند سال گذشته 80 تا 90 درصد مصرف داخلی ما توسط شرکت‏‌های ترکیه‏‌ای تامین شده است و مابقی آن توسط برندهای اروپایی. به غیر از بازار ما، ترکیه سهم بسیار بیشتری در مصرف یراق‏‌آلات منطقه دارد و چون ترکیه پرورش‌‏یافته آلمان است، در این زمینه از چینی‌‏ها هم جلوتر بوده و بازارهای زیادی را در آمریکای لاتین، اروپا، آسیا و آفریقا تصاحب کرده است. اگر این مطلب درست باشد، و اگر پویش پارت بتواند قابلیت رقابتی خود را در برابر تولیدکنندگان ترکیه‌‏ای کسب کند، در واقع خود را با تکنولوژی روز دنیا، انطباق داده است.

به لحاظ عملکردی و قابلیتی، در هر عرصه‌‏ای که بدان وارد شده‌‏ایم (مانند تولید اسپانیولیت)، از تکنولوژی به‏‌روز آن استفاده کرده‌‏ایم. همچنین سرمایه‌‏گذاری‏‌هایی که صورت داده‌‏ایم در ردیف 20 درصد بالای شرکت‌‏های ترکیه است مگر محصولاتی که  هنوز به آنها نپرداخته باشیم که آن هم نیازمند فرصت می باشد تا به آنها رسیدگی شود.

  به نظر شما چرا تولیدکنندگان داخلی که به سراغ تولید یراق‌‏آلات رفته‏‌اند، بسیار اندک هستند؟

افراد بسیاری وارد این حوزه شده‌‏اند، اما به‌‏صورتی سنتی با آن برخورد کرده‌‏اند. باید توجه داشت که داشتن رویکردی سنتی و انجام سرمایه‏‌گذاری محدود در این زمینه، شاید در 25 سال پیش مناسب بود، اما امروز به‌‏هیچ وجه پاسخ‌گو نخواهد بود؛ چرا که نخستین پیش نیاز حضور در بازار، برخورداری از مزیت رقابتی است.

وقتی بازار ما انباشته از رقابت‏ شرکت‏‌های خارجی است، و محصولات آلمانی نیز در آن جایگاه ویژه‌‏ای را به خود اختصاص داده‏‌اند، دیگر فضایی برای حضور سازنده داخلی که فاقد مزیت رقابتی باشد، باقی نمی‌‏ماند. برای برخورداری از مزیت رقابتی نیز ابتدا باید پیش نیازهای اولیه آن را تدارک دید و پس از آن توان فنی خود را در مقایسه با شرکت‏‌های خارجی، تعریف کرد؛ و این کار، کار ساده‌‏ای نیست. با تسلطی که ترکیه بر بازار یراق آلات ما دارد، در کنار آلمانی‌‏ها، و نیز حقوق گمرکی 5 درصد، به‌‏ندرت کسی پیدا می‌‏شود که یارای حضور در چنین بازاری را داشته باشد؛ و اگر کسی ناآگاهانه وارد این بازار شود، ضربه شدیدی خواهد خورد. به بیانی دیگر، ریسک ناآگاهانه، باعث از پا در آمدن آن‌ها خواهد شد و کسانی نیز که از آگاهی لازم برخوردارند، به آسانی وارد این عرصه نمی‌‏شوند.

  در زمینه تولید یراق آلات با چه مشکلاتی روبه‌‏رو هستید؟

شرکت ما با پشتوانه 35 سال سابقه در طراحی و ساخت و تولید مجموعه‏‌های سرد فلزی در زمینه مجموعه‏‌های موتورسیکلت و خودرو، به این عرصه روی آورده است. با در نظر گرفتن قابلیت سازمانی پویش پارت، تولید یراق‌‏آلات در و پنجره یو.پی.وی.سی برای سازمان کار دشواری نیست. با توجه به اینکه تعرفه گمرکی این محصولات نیز در سال 95، پنج درصد می‌‏باشد، ما این چالش را آگاهانه پذیرفته‌‏ایم که حداقل با 14 شرکت ترکیه‌‏ای با واردات گمرکی 5 درصدشان و توزیع‌‏کننده‌‏های آنها در ایران به همکاری و رقابت بنشینیم، و در برابر این محاصره و این بازار پر رقابت، توانمندی خود را به نمایش بگذاریم و صبورانه این تلاش را ادامه داده تا مشتریان وفادار خود را پیدا کرده و با همکاری آنان مانع از خروج میزان قابل توجهی ارز از کشورمان شده و در داخل نیز به رشد و توسعه صنعت کمک کرده و برای همکارانمان چه در داخل سازمان و چه در خارج آن، اشتغال‏‌زایی کنیم. و سهمی در آباد کردن کشورمان از طریق تولید و رشد و توسعه آن داشته باشیم.

دشواری کار اینجاست که ما باید در دو جبهه تلاش کنیم؛ هم توانمندی‏‌های خود را در داخل کشور به نمایش بگذاریم و عادت بازار را تغییر دهیم و تاوان این فرهنگ جاافتاده را بدهیم که: " تولید ایرانی بی کیفیت است"؛ و از سوی دیگر به سلطه رقبای ترک در بازار خاتمه دهیم.

ما به آرامی در حال باز کردن راه خود هستیم و نشان خواهیم داد که منافع مصرف‌‏کننده نهایی و منافع توزیع‏‌کنندگان اجناس ترک، هم منافع کوتاه‌‏مدت آنها و هم منافع بلندمدت ایشان، در همکاری کردن با ماست. چرا که از آغاز به کسب مزیت رقابتی در برابر رقبایمان پرداخته‌‏ایم و برای مشتریان خود نیز دستاوردهای ماندگارتری به ارمغان آورده‌‏ایم؛ به‌‏ویژه در نوع خدمت‏‌رسانی به آنان و نیز در قیمت تمام شده محصولات تولیدی خودمان.

مشکل دیگر ما این است که در بازار توزیع، ارزش افزوده لحاظ نمی‌‏گردد، خرید و فروش‏‌ها فاقد اسناد رسمی برای فروشنده و خریدار است. در این میان اول حقوق مردم ضایع می‏‌شود که نماینده‌‏اش دولت است؛ دوم فضای بازدارنده برای تولیدکننده داخلی ایجاد می‏‌گردد. چرا که آنها 9 درصد ارزش افزوده خود را نمی‏‌پردازند و تولیدکننده داخلی باید در فروش خود این هزینه را پرداخت کند؛ که این نکته نیز به نهادینه نشدن ساختار تولید در کشورمان باز می‏‌گردد.

  به نظر شما سیاست محدود ساختن واردات به تولید داخلی کمک می‏‌کند یا باعث افت کیفیت محصولات داخلی می‌‏گردد؟

به‏‌عنوان یک اصل، محدود ساختن واردات کمکی به تولید داخلی نخواهد کرد . امروز "محدود ساختن" در اقتصاد جهانی یک تصمیم حاشیه‌‏ای است نه اصلی، چرا که پایه و اساس سیاست باید جهانی شدن باشد نه اقتصاد بسته.

ولی اگر ساختار مناسب برای برنامه‏‌ریزی کلان تولید و نهادهای همبسته، برای آن ایجاد شده باشد و قابلیت تصمیم‌‏گیری به‏‌عنوان یک تاکتیک در مقطع گذار و در راستای راهبرد بنیانی سیاست‏‌های اقتصادی قرار گرفته باشد، نه تنهاجایز است، بلکه قدردان آن هم باید بود.

امروزه ما با این همه حمایت چه مزیت مناسبی به‌‏دست آورده‌‏ایم؟ انگلستان هنگامی‌‏که پی برد ماشین‌‏سازی برای این کشور مزیت رقابتی در جهان ندارد، بازارش را جمع کرد، ولی ما به عقب‌‏افتاده‌‏ترین بخش صنعت خود که همانا خودورسازی است، آن هم با قیمت‏‌های بسیار گزافش می‏‌بالیم و افتخار می‌‏کنیم که این صنعت سال 95 رشد اقتصادی داشته است. در اینجا همان‌قدر که یک تولیدکننده باید توان ریسک برای توسعه کار خود را داشته باشد، مسئولان انتخاب شده برای انتقال دوره کنونی ما در راستای راهبرد اقتصاد تولیدی در جامعه نیز باید مسئولیت این دوره گذار را با تولیدکننده به‏‌اتفاق بر عهده داشته باشند. در جامعه ما نه تنها مسئولان مرتبط با صنعت بلکه اغلب همه مسئولان نهادهای اجتماعی، از هر گونه اتخاذ تصمیمی در این راستا گریزان هستند و سعی می‏‌کنند نقشی ایفا کنند تا سبب مچ‌‏گیری از آنان نگردد.

آنچه به تولید داخلی کمک می‏‌کند، برداشتن موانع تولید در دستگاه‌‏های تولیدی است و نه تنها نباید مانعی بر سر راه تولید وجود داشته باشند، بلکه باید دستگاه‌‏های دیگر نیز در راستای راهبردهای توسعه تولید کشور تلاش کنند.

  به نظر شما جهت بهبود فضا برای تولیدات داخلی و رفع مشکلات تولید کنندگان چه راهکارهایی وجود دارد؟

مسئولان و دولت با چالش‏‌های عدیده‏‌ای مواجه هستند و تا به‌‏حال فرصت و مجال رفع موانع بنیادین تولید و رسیدگی به ساختار بخش تولید، متناسب با نیازهای امروزه جهانی و جامعه خودمان و به‏‌صورتی پایدار را نداشته‌‏اند. در واقع قابلیت‏‌های این عرصه در کشور ما، روزمره است، نه مبتنی بر راهبردی پایدار. این موضوع ریشه در اقتصاد نفتی و پاسخ‌گویی به نیازهای جامعه از طریق اقتصاد نفتی و معادن دارد، به جای اینکه بر کار و تولید اتکا شود. تا زمانی که قابلیت‏‌های تولید کشور و قابلیت ارتقاء و بهره‌‏وری و داشتن مزیت رقابتی محصولات ما در منطقه افزایش نیابد، ما از این چاه بیرون نخواهیم آمد.  یکی از پایه‏‌ای‏‌ترین اولویت‏‌های جامعه ما باید دستیابی به توانایی زندگی کردن بر مبنای کار و تولید و بهره‌‏وری باشد، که دشوارترین کاری است که کشورمان با آن روبه‌‏رو است. باید توجه داشت که همان‏گونه که تحریم‏‌های بانکی، به اذعان همه مسئولان اقتصادی، باعث شد که از تغییرات 12 ساله بانکی جهان عقب بمانیم و به‏‌روز نشویم، ساختار تولید، توانمندی‌‏های نیروی کار، تکنولوژی و مدیریت آن نیز از عرصه جهانی عقب مانده است. من بر این باورم که در خوشبینانه‌‏ترین حالت حداکثر فقط 20 درصد تولیدکنندگان ما آمادگی به‌‏روز شدن و هم‏‌نواشدن با تحولات جهانی را دارند.

  وضعیت فعلی و فضای پیش روی تولید یراق‌‏آلات را چگونه می‌‏بینید؟

آنچه مشخص است ما در وضعیت رکود صنعت ساختمانی به‏‌سر می‌‏بریم. البته این وضعیت همیشگی نیست، و دوره‌‏های افت‌‏وخیز و چالشی‌‏تر همواره وجود داشته‏‌اند. آنچه که باید به آن توجه داشت، دوره گذار از در و پنجره‏‌های سنتی به در و پنجره های یو.پی.وی.سی و آلومینیومی است و این تازه آغاز راه مصرف این در و پنجره‌‏ها در ایران است. اما در همین بازار راکد نیز فعالیت‏‌ها، همچنان در جریان است. درست است این فعالیت‏‌ها به‏‌شدت سال‏‌های قبل از 1390 نیست، ولی به‏‌هرحال جریان دارد.

جنبه دیگری که ما در حال کار روی آن هستیم، صادرات است. سازمان ما برای حضور در عرصه بازارهای منطقه در حال تلاش است و در صورتی که ما توجه همه‌‏جانبه به مزیت رقابتی خود داشته باشیم، این امکان وجود دارد که سهم صادرات ما از مصرف داخلی پیشی بگیرد.

 نشریه پنجره ایرانیان-سال دهم-شماره 109-آبان 95