بودجه سال آینده هم اکنون در کمیسیون‌های تخصصی مجلس در حال بررسی است، بودجه‌ای که در آن دستکم 5 میلیارد دلار برای بهینه‌سازی مصرف انرژی پیش‌بینی شده است؛ بودجه‌ای قابل توجه که سهم صنعت در و پنجره ایران از این رقم را شاید بتوان نزدیک به صفر ارزیابی کرد .
این سوال جدی مطرح است که چرا؟ آیا کاهش مصرف انرژی در ساختمان‌های ایران در سال آینده قرار نیست، جدی‌تر از همیشه دنبال شود؟
نشریه پنجره ایرانیان، به عنوان نخستین و پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه صنعت در و پنجره دوجداره یوپیویسی با رسالت بهینه‌سازی مصرف انرژی در ایران پیش از این بارها و بارها بر ضرورت جدی‌گرفتن اهمیت در و پنجره‌های دوجداره در کاهش میزان هدررفت انرژی و بهینه‌سازی مصرف انرژی در ساختمان‌ها تاکید کرده و پیشنهاد داده بود تا تدابیری در دولت اندیشیده شود تا بودجه‌ای برای جایگزینی در و پنجره‌های قدیمی و دوجداره کردن آنها پیش‌بینی شود. اما به نظر می‌رسد اجرایی شدن این مهم تنها به صرف انتشار آن در یک رسانه چون ماهنامه پنجره ایرانیان مقدور نخواهد بود و فرض این است که فعالان این صنعت نوپا اما مهم خود باید گام‌های بعدی را بردارند. چگونه؟
ضرورت ایجاب می‌کند که همه کسانی که در صنعت در و پنجره یوپیویسی ایران به نحوی و در هر جایگاهی نقش دارند، همت به خرج دهند و آستین‌ها را بالا بزنند و نظرات کارشناسی خویش را در یک فرایند تصمیم‌سازی و در قالب پیشنهادهای مشخص و مدون با مسوولان و دستگاه‌های اجرایی ذی‌ربط در میان بگذارند تا بتوانند در تصمیم‌گیری‌ها اثرگذار باشند. این امید و انتظار وجود دارد که به واسطه فعالیت دو انجمن صنفی، یکی انجمن صنایع تولیدکنندگان پروفیل یوپیویسی ایران و دیگری انجمن کارفرمایی تولید در و پنجره یوپیویسی ایران، گام‌های نخستین برای همگرایی و هم‌اندیشی حول محورهای روشن مورد اتفاق نظر و بر اساس خرد جمعی و گره زدن منافع صنفی با منافع ملی برداشته شود. البته برداشتن گام‌های استوارتر در این راه پرفراز و نشیب در گرو تعامل سازنده و کارشناسی و هدفمند با دیگر نهادهای صنفی همگن و همسو برای تقویت نظرات و پیشنهادهات و پخته‌تر ساختن آنها و هم‌افزایی توان مادی و معنوی است تا در نهایت بتوان به سطحی از تفاهم و تعامل برای اجرایی کردن راهکارهای پیشنهادی دست یافت.
تردیدی وجود ندارد که پیش از رسیدن به اجماع‌نظر و اتفاق عملی در ارائه نظرات کارشناسی و پیشنهادهای عملیاتی ضرورت این است که پیش‌فرض‌ها و دغدغه‌های مشترک مطرح و بر اساس آن اقدام کرد و گام‌های مقدماتی را برداشت و به همین دلیل به نظر می‌رسد باید سطح رایزنی‌ها و هم‌اندیشی‌های درون بخشی و صنفی را با سیاست‌های کلان اقتصادی دولت و حتی حاکمیت در عرصه بهینه‌سازی مصرف انرژی در ایران گره زد و این پرسش کلیدی را دقیق و موشکافانه مورد مداقه و کالبدشکافی قرار داد که؛
اگر یکی از سیاست‌های کلان نظام در عرصه انرژی، ایجاد امنیت انرژی و مدیریت تقاضا برای انرژی و افزایش عرضه آن برای نقش‌آفرینی در بازارهای جهانی است؛ پس سهم صنعت ساختمان در کاهش میزان مصرف انرژی چیست و چگونه می‌توان از هدررفتن و دودشدن منابع انرژی در ساختمان‌های انرژی‌خوار جلوگیری کرد؟ بدیهی است با این سوال دایره بازیگران و فعالان برای هم‌اندیشی در زمینه بهینه‌سازی مصرف انرژی در صنعت ساختمان فراتر از فعالان صنعت در و پنجره یوپیویسی خواهد بود و می‌توان در یک فضای نقادانه و سازنده دستگاه‌های اجرایی و نظارتی را به چالش کشاند که چرا اقدام‌های اجرایی و نظارتی مورد انتظار صورت نمی‌گیرد؟
به واقع اندیشیدن درباره نیازها و دغدغه‌های مشترک و فراگیر و اولویت دادن به آنها کمک خواهد کرد تا دستکم دربودجه‌‌های سنواتی کشور سهمی از اعتبارات و تسهیلات مالی و پولی و تجاری برای بهینه‌سازی مصرف انرژی در صنعت ساختمان ایران به ویژه صنعت در و پنجره یوپیویسی قرار گیرد. فرض شود که دولت سالانه برای تعویض پنجره‌های تک جداره قدیمی با پنجره‌های دوجداره یوپیویسی اعتبارات و تسهیلاتی قرار دهد یا اینکه جهت‌گیری سیاست‌های دولت در زمینه مصرف انرژی به سمت تشویق مردم برای رفتن به سراغ کالاها و مصالح نوین ساختمان با بازدهی بهتر انرژی از حیث مدیریت کارآمدتر نظیر در و پنجره یوپیویسی باشد، بدیهی است که تمامی ذی‌نفعان و بازیگران را بسته به قدرت رقابت و کیفیت محصولات و خدمات بهره‌‌مند می‌‌سازد.
نظر بر اینکه دولت تدبیر و امید دستکم در ماه‌های نخست با دشواری‌های بسیاری در زمینه تامین انرژی مورد نیاز کشور مواجه است و توقف اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه‌‌ها در بازده زمانی نامشخص هم محتمل است، به طور حتم می‌توان اندیشید که چگونه می‌توان تقاضا برای انرژی در بخش ساختمان را با استفاده از در و پنجره‌های دوجداره یوپیویسی کاهش داد و قطعا می‌توان محاسبه کرد انرژی آزادشده را در بخش‌های مولد و واقعی اقتصاد دارای بازده اقتصادی بالا مورد استفاده قرار داد. مهم این است که فعالان صنعت در و پنجره دقت و حساسیت فراگیری نسبت به ضرورت توجه دادن نگاه‌‌های افکار عمومی و مسوولان داشته باشند. این تازه نقطه شروع است و تنها باید آستین‌ها را بالا زد.
