شعار سال 1404؛ نقشه راهی برای آینده اقتصادی کشور است که مطابق یک رسم چند دههای هر سال توسط رهبر انقلاب انتخاب میشود. نامگذاری سال 1404 با «سرمایهگذاری برای تولید» ادامه همان سلسله نامگذاریهایی است که در دهههای اخیر در ایران انجام میشود و قرار است برنامههای کشور حول آن، سامان پیدا کند. نام امسال نیز به گفته کارشناسان، گامی استراتژیک برای تحقق رشد اقتصادی پایدار، کاهش وابستگی به نفت و به عنوان یک نقشه راه برای دست کم یک سال اقتصاد ایران عمل میکند و حتی اگر مانند سالهای گذشته در عمل به آن چندان هم موفق نباشیم لااقل نقشه راه اقتصادی کشور در سال پیش رو تعیین شده است.
امیر شیری _ مدیر مسئول
شعار سال 1404؛ نقشه راهی برای آینده اقتصادی کشور است که مطابق یک رسم چند دههای هر سال توسط رهبر انقلاب انتخاب میشود. نامگذاری سال 1404 با «سرمایهگذاری برای تولید» ادامه همان سلسله نامگذاریهایی است که در دهههای اخیر در ایران انجام میشود و قرار است برنامههای کشور حول آن، سامان پیدا کند. نام امسال نیز به گفته کارشناسان، گامی استراتژیک برای تحقق رشد اقتصادی پایدار، کاهش وابستگی به نفت و به عنوان یک نقشه راه برای دست کم یک سال اقتصاد ایران عمل میکند و حتی اگر مانند سالهای گذشته در عمل به آن چندان هم موفق نباشیم لااقل نقشه راه اقتصادی کشور در سال پیش رو تعیین شده است.
حالا دیگر همه میدانند تولید موتور محرکه اقتصاد و معیشت است؛ و این را هم میدانند که اگر چرخه تولید به هر دلیلی متوقف شود، به اقتصاد و معیشت جامعه در ابعاد مختلف ضربه وارد میشود. به همین دلیل در اوضاعی که همه متخصصان اقتصادی آن را سخت توصیف کردهاند، کلیدواژههای «تولید، اقتصاد و معیشت» به عنوان شعار سال انتخاب شده است؛ کلیدواژهای که اگر روی آن مداقه و برنامهریزی صورت گیرد قطعاً محور توسعه، پیشرفت و بالندگی کشور خواهد شد. (سرمایهگذاری برای تولید، یعنی افزایش اشتغال، تامین معیشت و ....)
نکته اساسی در این میان متوجه مسئولان اجرایی و مراکز تصمیمگیر و تصمیمساز کشور است زیرا در طول این سالها که مزین به نامی شده و برای هر سال نامی داشتهایم، به گفته و شهادت متخصصان، به جای عمل به شعارها و تدوین برنامههای اجرایی مناسب، بیشتر درباره این شعارها سخنرانی کردهاند. متخصصان معتقدند اگر در طول این سالها اقدامات برنامهای راهگشا تدوین میشد و حرکت سازنده برای قوام سازی تولید، اقتصاد و معیشت آغاز میشد، شاید امروز دیگر نیازی نبود اقتصاد به عنوان معضل اول مملکت ذهن مسئولان عالیرتبه را مشغول کند اما بیتوجهی مسئولان و دستاندرکاران در لایههای مختلف، وضع را به جایی رسانده که امروز میبینیم و بیشتر تولیدکنندگان از آنچه در حال اقتصاد ما میگذرد، شاکی و ناراضیاند. به هر حال باید پذیرفت در تمام مکاتب توسعه محور جهان امروز مردم عنصر اصلی و محوری توسعه محسوب میشوند چرا که توسعه واقعی زمانی اتفاق می افتد که توده های مردم خود را در این فرایند سهیم و مسئول بدانند.
علاوه بر این هنگامی که انگیزه و اراده جمعی مردم شکل بگیرد، یک نیروی خروشان و اثرگذار شکل میگیرد که می تواند بر هر مانع و مشکلی غلبه کند و حضور گسترده آنها باعث هم افزایی نیروها و تجمیع همه ظرفیتها می شود.
همه باید به این نکته توجه داشته باشیم که امروزه دستیابی به توسعه اقتصادی و رشد پایدار در گرو تقویت بنیه تولید داخلی کشورهاست. به همین دلیل کشورهای پیشرفته و دارای قدرت برتر اقتصادی با تکیه بر ظرفیتهای تولیدی خود، توانستهاند استقلال و خودکفایی را تضمین کرده و به رشد پایدار اقتصادی دست یابند. این کشورها به واسطه این رویکرد از جهش در تولید به عنوان موتور محرکه رشد و شکوفایی اقتصادی خود استفاده کرده و در این مسیر از ظرفیت همراهی و همکاری بخشهای مختلف جامعه حداکثر بهره را میبرند.
تجربیات جهانی گواهی میدهد که اقتصاد توسعه یافته محصول هم افزایی دولت و ملت است و در این مسیر هیچ دولتی بدون همکاری و هم افزایی با مردم امکان و فرصت تبدیل شدن به یک قدرت اقتصادی برتر را ندارد چرا که مشارکت مردمی یک عنصر کلیدی در تحقق اهداف اقتصادی و ملی است. به عبارت بهتر وقتی مردم همراه و همگام سیاستهای کلان اقتصادی کشور خود باشند، با اراده جمعی خود در مسیر پیشبرد آن سیاست پیش خواهند رفت و در نتیجه هیچ مانعی نمیتواند جلودار پیشرفت آن کشور باشد. علاوه بر این حضور همگانی مردم و ظرفیتهای فکری و اقتصادی در دسترسشان در عرصه های تولید کشور، باعث هم افزایی انرژیها و بهرهوری بیشتر صنعت و اقتصاد کشور خواهد شد.
به هر حال طی یکی دو دهه گذشته، این موضوع که شعار سال در ایران، به عنوان یک راهنمای کلیدی در سیاستگذاریها و برنامهریزیهای اقتصادی و اجتماعی مطرح است؛ جای بحث و جدل نیست. شعاری که بر اساس نیازها و اولویتهای کشور تعیین میشود و میتواند تاثیرات قابل توجهی بر صنایع مختلف بگذارد، صنعت در و پنجره نیز از این تاثیرات مستثنی نیست. اما در این مسیر چند موضوع قابل تاکید است:
1 ـ شعار امسال مانند بسیاری از سالهای دیگر، بر مبنای توسعه پایدار تدوین شده است، این موضوع در صورت مدیریت صحیح منابع میتواند به رونق اقتصادی بیانجامد (که البته به روابط بینالمللی هم بستگی دارد) رونقی که در نهایت افزایش تقاضا را در پی خواهد داشت و مثلا اگر صنعت ساختمان هم بتواند به همان میزان رونق بگیرد، برای ملزومات مورد نظر در زیربخشهای صنعت ساختمان مانند دروپنجره دوجداره نیز تقاضا افزایش خواهد یافت که از نظر انرژی کارآمد و دوستدار محیط زیست دارای مزیت مثبت هستند. استفاده از در و پنجرههای دو جداره به کاهش مصرف انرژی کمک میکند و این امر با اهداف توسعه پایدار همخوانی دارد زیرا میتوان انرژی صرفهجویی شده را در صنایع دیگر (صنایع بالادستی) استفاده کرد و حتی میزان خاموشیها قابل مدیریت باشد.
2 ـ شعار سال به نوآوری و فناوری نیز اشاره دارد، زیرا تولید و سرمایهگذاری در آن بدون بهرهوری امکان ندارد. در این زمینه واحدهای تولیدی مرتبط با صنعت دروپنجره ممکن است تشویق شوند تا به تحقیق و توسعه در زمینه بهبود کیفیت و عملکرد محصولات خود بپردازند. این میتواند شامل استفاده از فناوریهای جدید برای افزایش عمر مفید، عایقبندی بهتر و طراحیهای مدرنتر باشد.
3 ـ شعارهایی که بر روی اشتغالزایی تمرکز دارند (سرمایهگذاری برای تولید معنی سرمایهگذاری برای اشتغال را هم میدهد)، میتوانند به افزایش سرمایهگذاری در صنعت ساختمان و به تبع آن سرمایهگذاری در صنعت دروپنجره منجر شوند. این سرمایهگذاریها میتواند به ایجاد فرصتهای شغلی جدید و بهبود شرایط کاری در این صنایع کمک کند.
4 ـ اگر شعار سال بر ارتقاء استانداردهای ملی تاکید کند (تولید بدون استاندارد معنی ندارد)، میتواند منجر به ایجاد الزامات جدید درصنعت در و پنجره شود. تولیدکنندگان باید خود را با این استانداردها تطبیق دهند که میتواند کیفیت محصولات را افزایش دهد.
5 ـ شعار امسال به صادرات و بازارهای بینالمللی توجه دارد زیرا سرمایهگذاری برای تولید به بازارهای جدید نیاز دارد و این مهم بدون گشایش امر صادرات امکان ندارد. این موضوع میتواند به افزایش رقابتپذیری در صنعت در و پنجره ایرانی در بازارهای جهانی کمک کند. تولیدکنندگان ممکن است به دنبال گسترش بازارهای خود باشند که میتواند به رشد اقتصادی این صنعت کمک کند.
تاکید این است که در این زمینه ما به عنوان رسانه نقش ویژهای داریم. تبلیغات و اطلاعرسانی نقشی محوری در فرهنگسازی، آگاهسازی و ترغیب جامعه به مشارکتجویی در عرصه توسعه اقتصادی کشور دارد.
این رسانههای و ظرفیتهای تبلیغاتی کشور هستند که قادرند از طریق فرهنگسازی صحیح و تبیین اهمیت مولفه تولید ملی و مشارکت عمومی، انگیزه جمعی لازم را در میان مردم برای حضور در این عرصه ایجاد کنند و اینگونه، تسهیلگر فرایند دستیابی کشور به توسعه اقتصادی شوند.