آلومینیوم یک عنصر نسبتا جدید در زندگی بشری به شمار می‏رود که از کاربرد آن در ابعاد وسیع، زمان چندانی نمی‏گذرد.

تمامی آلومینیوم موجود در پوسته زمین به‌صورت ترکیبی است که حدود ۷٫۵ درصد از کل پوسته زمین را تشکیل می‌دهد و پس از اکسیژن و سیلیسیم سومین عنصر فراوان از نظر کمیت است. این در حالی است که آهن پرمصرف و قدیمی، صرفا ۴٫۳ درصد پوسته زمین را تشکیل می‌دهد.

تاریخچه آلومینیوم در ارتباط با میزان مصرف آلوم شکل گرفته است. سنگ معدن آلومینیوم، به نام آلوم (Alum)، از قرن پنجم قبل از میلاد شناخته شده ‌بود. اولین مطلب نوشته شده درباره آلوم توسط مورخ یونانی هرودوت، به قرن پنجم قبل از میلاد بازمی‌گردد. مشخص شده‌ که گذشتگان آلوم را به‌عنوان یک تثبیت‌کننده رنگ و برای دفاع از شهر و نیز به‌عنوان بندآورنده خون در زخم‌ها به کار می‌بردند؛ که البته هنوز هم به‌عنوان داروی بندآورنده خون مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این فلز همچنین در قرون‌وسطا نیز مورد توجه بود. آلوم پس از جنگ‌های صلیبی، به‌عنوان یک ماده ضروری در صنعت نساجی اروپا، موضوع تجارت بین‌المللی بود که آن را تا اواسط قرن بیستم از غرب دریای مدیترانه وارد اروپا می‌کردند. از نظر دانشمندان رنسانس، آلوم شکل یک نمک از یک اکسید فلزی جدید بود.

تلاش‌ها برای تولید فلز آلومینیوم به تاریخ ۱۷۶۰ میلادی برمی‌گردد. در سال ۱۷۶۱، گویتون دموروو پیشنهاد کرد تا آلوم را آلومین (alumin) بنامند.

برای دیدن فایل کامل پی دی اف کلیک کنید

نشریه پنجره ایرانیان-سال چهاردهم-شماره 162-161/اسفند 99 و فروردین 1400