پنجره‌ایرانیان؛ صنعت آلومینیوم یکی از صنایعی است که همواره با کمبود مواد اولیه روبه‌رو بوده و هست و اقدامات انجام‌شده تاکنون نتوانسته است این معضل بزرگ را حل‌وفصل کند؛ علاوه بر اینکه توسعه ظرفیت داخلی تولید شمش خام اولیه همیشه از تقاضا عقب‌تر بوده است، عدم وجود مواد اولیه معدنی و همچنین نارسایی زیرساخت‌های ضروری سبب شده است تا دو تولیدکننده بزرگ هم نتوانند با ظرفیت کامل فعالیت کنند.
به گزارش فلزات آنلاین، قریب به 30 سال است که به ضعف در زمینه تولید ماده معدنی بوکسیت در کشور پی برده‌ایم اما بااین‌حال هنوز نتوانسته‌ایم اولین مشکل بر سر راه تولیدکنندگان را مرتفع کنیم، چنانچه درحال‌حاضر بیش از ۶۵ درصد آلومینای موردنیاز کشور از طریق واردات تامین می‌شود؛ هرچند طرح‌های توسعه‌ای تولید آلومینا و آلومینیوم با تکیه‌بر معدن بوکسیتی که در گینه در اختیار کشور است در حال اجرا هستند اما همچنان تامین بوکسیت و آلومینا برای طرح‌های جدید با توجه به عدم توسعه معدن بوکسیت گینه، شرایط حاکم بر روابط بین‌المللی کشور و همچنین ساختار جهانی صنعت آلومینیوم در هاله‌ای از ابهام است.
وقتی‌که به مسیر طی شده در صنعت آلومینیوم و مسیر پیش‌رو نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که باوجود نظارت سازمان‌های مختلف بر این صنعت و تصویب قوانین و مقررات و برنامه‌ریزی‌های کلان، همچنان پس از گذشت مدت‌زمان به نسبت طولانی هنوز نتوانسته‌ایم در زمینه تامین مواد اولیه تولید بیلت و شمش‌های آلیاژی و به‌طورکلی صنایع پایین‌دست به خودکفایی برسیم.
در راستای توسعه صنعت آلومینیوم در کشور، چه اقدامات اصولی باید انجام داد؟ مهم‌ترین سوالی که مسئولین باید قبل از هر تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی برای این صنعت، از خود بپرسند؛ اما در برخی مواقع جواب این سوال تنها در ایجاد ممنوعیت وارداتی بدون مطالعه خلاصه می‌شود. اصولا کشورها برای واردات مواد اولیه ممنوعیت ایجاد نمی‌کنند تا مواد اولیه همیشه در دسترس تولیدکنندگان قرار داشته باشد. با توجه به اینکه تولید داخلی آلومینیوم خام در کشور جواب‌گوی تقاضای داخلی نیست، چند سالی است صنعت آلومینیوم راه‌حل خوبی برای جبران این کسری پیدا کرده است؛ واردات شمش‌های تولیدشده از ضایعات و قراضه‌های آلومینیومی عراق! اما جای تعجب است که هر از چندگاهی واردات از عراق ممنوع می‌شود. در چنین حالتی به دلیل کمبود آلومینیوم، قیمت در بازار آزاد افزایش می‌یابد و در نتیجه شرکت‌هایی که به دلیل داشتن سهمیه و توان مالی بیشتر امکان خرید شمش بیشتری از بورس را دارند از اختلاف قیمت آلومینیوم در بازار آزاد و بورس منتفع شده و شرکت‌های کوچک‌تر که حتی اگر سهمیه هم داشته باشند توان رقابت و خرید از بورس را ندارند، دچار ضرر و زیان می‌شوند.
وضع مقررات منع واردات درزمانی که مواد اولیه برای تولید شمش‌های آلیاژی به میزانی نیست که بتوانیم در این زمینه نیاز مصرف‌کنندگان را تامین کنیم، جزو خودتحریمی و آسیب رساندن به صنایع داخلی هیچ نتیجه‌ای به همراه ندارد و امید واهی است اگر توقع داشته باشیم با وضع این‌گونه مقررات می‌توانیم به خودکفایی برسیم.
صنعت آلومینیوم نیازمند تجدیدنظر در برخی سیاست‌های موجود است و البته باید به این نکته اشاره کرد زمانی که دولت قصد تصویب مقرراتی را دارد باید به تمام جوانب آن توجه لازم و کافی داشته باشد؛ یکی از اقداماتی که دولت در سال‌های اخیر انجام داد و به صنعتگران آلومینیوم آسیب رساند، همین اعمال مقررات منع ثبت سفارش و عدم اجازه واردات به کشور بود.
صنعت آلومینیوم نیازمند این است که در بازارهای جهانی جایگاه مناسبی به‌دست آورد و پابه‌پای فناوری‌های نوین جهان پیش برود؛ زیرا درحال‌حاضر بسیاری از صنایع جهان از آلومینیوم استفاده می‌کنند و هرگونه عقب‌ماندگی در این بخش به ضرر کشور تمام می‌شود.
البته مشکلات این صنعت تنها به یک یا دو عامل محدود نمی‌شود چنانچه درحال‌حاضر علاوه بر کمبود مواد اولیه، مشکلاتی نظیر نوسانات شدید قیمتی و سهمیه‌بندی‌های نامناسب را نیز باید افزود.
