پنجره ایرانیان؛ دبیر سندیکای صنایع آلومینیوم ایران درباره سرمایه‌گذاری در خط تولید بیلت در کشور و روزآمد بودن این خطوط، گفت: یکی از مسائل مربوط به خطوط بیلت این است که باید این خطوط مدرنیزه شوند. در این زمینه خطوط بیلت‌ریزی مدرنی در کشور راه‌اندازی نشده است. یک خط مدرن بیلت در ایرالکو موجود است که راه‌اندازی نشده است.
ابوالفضل رضایی در پاسخ به این پرسش که چرا ایرالکو خط بیلت‌ریزی مدرن خود را راه‌اندازی نمی‌کند، گفت: سرمایه‌گذاری روی صنعت تولید بیلت با فناوری قدیمی به‌طورقطع باعث هدر رفتن سرمایه و منابع مالی شرکت‌ها شده است، درحالی‌که خط مدرن بیلت‌ریزی ایرالکو با ظرفیت ۶۰ هزار تن در سال در حال خاک خوردن است.
وی ادامه داد: البته در چند وقت گذشته بازدیدهایی از تعدادی از شرکت‌های تولیدی پروفیل در سطح کشور داشتیم که به‌وضوح شاهد سرمایه‌گذاری‌های این بخش‌ها برای تولید بیلت بودیم. اگرچه این موضوع نویدبخش کاهش انحصار تولید بیلت و از همه مهم‌تر افزایش سطح کیفی بیلت تولیدی و به‌تبع آن بهبود کیفیت پروفیل‌های داخلی شده است، به‌طوری‌که اکنون باافتخار می‌توان پروفیل‌های تولیدی کشور را در سطح تولیدات وارداتی و حتی به‌مراتب بهتر از نوع وارداتی دانست.
دبیر سندیکای صنایع آلومینیوم ادامه داد: اما باید این موضوع را مدنظر داشت که نبود برنامه‌ریزی برای تولید بیلت از سوی واحدهای کوچک‌تر به‌عنوان مواد اولیه صنایع اکستروژن و بخش بزرگی از واحدهای تولیدی آلومینیوم و کاهش سطح کیفی بیلت‌های توزیعی سبب سوق این شرکت‌ها به سمت سرمایه‌گذاری برای ایجاد واحد ذوب و ریخت بیلت شد.
رضایی در ادامه خاطرنشان کرد: سرمایه‌هایی که باید جذب بدنه صنعت و سرمایه در گردش شرکت‌های آلومینیوم شود، به‌واسطه این نبود تعادل و بی‌نظمی‌ها در تولید و عرضه سبب سوق صاحبان صنایع و این شرکت‌ها به سرمایه‌گذاری برای ریخته‌گری و تولید بیلت شده است. هرچند این موضوع نکته‌های مثبت زیادی داشته اما اگر این موضوع مدیریت نشود علاوه بر هدررفت سرمایه‌ها در آینده، برای شرکت‌های بزرگ تولیدکننده بیلت و شرکت‌های کوچک سرمایه‌گذار مشکل ایجاد خواهد کرد.
وی افزود: با توجه به حجم مصرف فعلی بیلت در کشور، چنانچه روند سرمایه‌گذاری برای ایجاد واحد ریخت بیلت به همین شکل پیش رود، با حجم زیادی از واحدهای تولیدی بیلت روبه‌رو خواهیم بود که برای جذب مشتری و فروش کالای خود به‌ناچار به رقابت منفی باهم پرداخته و به‌تبع بر سطح کمی و کیفی تولید داخل تاثیر خواهند گذاشت کما اینکه در شرایط فعلی هم این رقابت‌ها به‌وضوح دیده شده و بدون شک با افزایش تعداد واحدهای ریخت بیلت این تنش‌ها بیشتر شده و به‌ناچار منجر به حذف برخی واحدها و سرمایه‌ها خواهد شد، همچنین با ادامه روند ایجاد واحدهای کوچک ریخته‌گری به‌واسطه محدودیت سرمایه‌گذاری، این واحدها در آینده به‌ندرت می‌توانند خود را با فناوری‌های روز منطبق کنند.
دبیر سندیکای صنایع آلومینیوم ایران همچنین گفت: چنانچه وزارت صنعت، معدن و تجارت و نهادهای تصمیم‌گیر سطح همکاری‌های خود را پیش از اتخاذ تصمیم‌ها با تشکل‌ها و انجمن‌ها بیشتر کنند و به مشورت با این تشکل‌ها اهمیت داده شود، برنامه‌ریزی و هدایت سرمایه‌های کوچک و بزرگ به سمت ساخت واحدهای با ارزش‌افزوده بالاتر و صادرات و تکمیل زنجیره تامین، تولید و توزیع بهتر انجام خواهد شد.
