به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، چند سال قبل بود که پای محصولی جدید به مصالح ساختمانی اضافه شد. پنجره‌های یوپی‌وی‌سی با مزیت‌های رقابتی مهمی مثل عایق بودن، قیمت مناسب، دوام بالا و مواردی از این قبیل پا به عرصه ساخت‌وساز ساختمان گذاشتند و روند رو به رشد مناسبی را در پیش گرفتند.

مواد اولیه داخلی و ظرفیت مناسب برای تولید باعث شد تا واحدهای تولیدی میزان تولیدات خود را گسترش داده و بازارهای داخلی را به‌طور کامل در دست بگیرند. تولید پروفیل ایرانی با سرعت مناسبی در حال پیشروی بود و تولیدکنندگان ایرانی قدم در بازارهای جهانی هم گذاشتند اما ماجرا به‌خوبی پیش نرفت.

اشکال در شبکه توزیع مواد اولیه ذره‌ذره جان تولیدکنندگان پروفیل یوپی‌وی‌سی را در کشور گرفت. ظرفیت‌های عظیم تولید این محصول که بنا بود تمام بازارهای منطقه را در بر بگیرند، امروز برای مدت‌هاست که خاموش شده و کارگرانی که در این واحدهای مشغول فعالیت بودند شغل خود را ازدست‌ داده‌اند.

سری به بازار خریدوفروش دروپنجره زدیم؛ بازاری که امروز از دست شرکت‌های خارجی بیرون رفته و تولیدکنندگان داخلی در آن یکه‌تازی می‌کنند اما استفاده از محصولات داخلی چندان بدون دردسر هم نیست. پروفیل‌های داخلی با نوسان قیمتی و پردردسر تبدیل به دروپنجره می‌شود.

وزارت صمت سامانه‌ای دارد به نام سامانه بهین‌یاب که میزان سهمیه مواد اولیه پتروشیمی هر یک از واحدهای تولیدی را تعیین می‌کند. دخالت‌های غلط وزارت صمت در تعیین میزان سهمیه‌های واحدهای تولیدی بازار ثانویه‌ای ایجاد کرده اما خودشان حضور آن را باور ندارند. اگرچه معمولا مسئولان وزارت صمت از عملکرد سامانه بهین‌یاب و سایر سامانه‌های خود دفاع می‌کنند اما انگار دردسرهای این سامانه بیش از مشکلات آن‌ها بود؛ انگار تولیدکننده‌ها بیش از دلال‌ها با مشکلات سامانه‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند. مواد اولیه به تولیدکنندگان این محصولات نمی‌رسد اما در بازار آزاد به هر میزان که نیاز داشته باشید موجود است.

مشکل تنها به یک واحد تولیدی محدود نمی‌شود و دامن تمام تولیدکنندگان پروفیل را گرفته است. قصه همیشگی سامانه بهین یاب و عرضه نامناسب مواد اولیه برای واحدهای تولید حالا به مواد پتروشیمی رسیده است. محصولی کاملا داخلی که توسط پتروشیمی‌های آبادان، اروند، غدیر و بندر امام خمینی تولید می‌شود اما به‌درستی به دست مصرف‌کنندگان نمی‌رسد.

با یک جستجوی ساده در اینترنت شماره تماس تعدادی از این دلال‌ها را پیدا کردیم و با عنوان مشتری با آن‌ها تماس گرفتیم. نتیجه این تماس‌ها پیدا کردن افرادی بود که حاضر بودند به هر میزانی که بخواهیم پودر پی‌وی‌سی به ما عرضه کنند. نرخ بازار آزاد به ازای هر کیلو بیش از ۷ هزار تومان اختلاف داشت و این ماده اولیه که در بورس حدود ۲۰ هزار تومان فروخته می‌شود بیش از ۲۷ هزار تومان قیمت‌گذاری می‌شد و این یعنی حاشیه سود بسیار مناسبی برای دلال‌ها.

مواد اولیه‌ای که به‌صورت قطره‌چکانی بین تولیدکنندگان توزیع می‌شد به میزان پایان‌ناپذیری در دست دلال‌ها انبار شده بود. سهمیه تمام تولیدکنندگان به میزانی کاهش پیدا کرده که برای ادامه فعالیت مجبور به خرید از دلالان بازار آزاد می‌شوند. همه‌چیز برای دلالان ساماندهی شده است؛ ظرفیت‌های خالی در کارخانه‌های تولیدی و انبوهی از مواد اولیه در دست دلالان.