الزامات طراحی و اجرای نمای سنگی (بخش چهارم)
- دوشنبه 20 فروردین 1397 ساعت 3:33
سازه پشتیبان
سازه پشتیبان، سازه‌هایی است که توسط آن، بارهای وارده به سنگ و مهارها به سازه ساختمان انتقال داده می‌شود. این پشت‌بند می‌تواند سازه ساختمان، دیوار بنایی، سیستم استاد فلزی یا مجموعه‌های پیش‌ساخته باشد. سیستم پشت‌بند از هر نوع که انتخاب شود، آگاهی از ویژگی‌های آن سازه، پیش‌شرط لازم طراحی یک سیستم سنگ نما می‌باشد. طراحی پشت‌بند باید به‌گونه‌ای باشد که بارهای ثقلی، باد، زلزله، پنجره، سکوی نگهداری (سکوی تعمیر)، ملزومات حمل‌ونقل و نصب و ابزارهای اتصال سنگ در آن در نظر گرفته شده باشد.
- قرارگیری سنگ روی پشت‌بند بنایی
پشت‌بند بنایی در صورتی مناسب در نظر گرفته می‌شود که:
- دیوار پشت‌بند همانند سایر اجزای ساختمان مانند فونداسیون، دیوار حائل یا دیوار برشی در طراحی ساختمان در نظر گرفته شده باشد.
- ابعاد یا الگوهای سنگ به‌گونه‌ای باشد که تنها یک دیوار بنایی عملا می‌تواند به‌عنوان یک دیوار پشت‌بند مورد استفاده قرار گیرد و نیاز به دیوار یا سازه اضافه برای اتصال نما نباشد.
همان‌گونه که در قسمت‌های قبل نیز ذکر شد دو روش کلی برای نصب سنگ بر روی پشت‌بند بنایی وجود دارد: روش سنگ چسبانده شده (روش تر) و روش سنگ مهارشده (روش خشک).
در روش تر با ملات، تمامی درزهای سنگ با ملات پر می‌شوند. مهارهای تسمه‌ای فلزی و میله‌ای برای اتصال کل یا بخش‌هایی از سنگ به پشت‌بند استفاده می‌شوند. یک سر مهار در داخل سوراخ یا شکافی که با مواد درزگیر یا ملات پر شده است، قرار می‌گیرد و سر دیگر آن به کمک بست‌های مکانیکی مناسب به دیوار محکم می‌شود. بار ثقلی سنگ از طریق چسبندگی ملات به دیوار پشتیبان یا به‌صورت مستقیم از طریق فونداسیون (وقتی سنگ در پایین‌ترین طبقه نصب می‌شود) یا نبشی‌های کمکی در طبقات تحمل می‌شود. مهار باید قابلیت انتقال بار باد یا زلزله را به پشت‌بند داشته باشد.
برای مشاهده فایل کامل پی دی اف کلیک کنید
نشریه پنجره ایرانیان-سال یازدهم-شماره 125 و 126-اسفند96
ثبت نظر
